Według mnie "Ołówek solarza" to książka, do której można wracać wiele razy i przeżywać opowiedzianą historię z taką samą intensywnością oraz zaangażowaniem. Jest to intrygująca opowieść o hiszpańskiej wojnie domowej i ludziach nią dotkniętych, których wzajemne, skomplikowane relacje prowadzą akcję. Idealna lektura dla wielbicieli realizmu magicznego w świetnym wydaniu. Pozornie, powieść jest chaotyczna, poprzez ciągłe zmiany narratora wybija z czytelniczego rytmu, jednocześnie zmuszając do myślenia i szybkiego kojarzenia zapamiętanych faktów. Główny wątek oparty jest na ściśle splecionych, za sprawą kobiety, losach doktora Daniela Da Barca i więziennego strażnika Herbala. Miłość lekarza i Marisy to wspaniały przykład prawdziwego uczucia, które przezwycięża tęsknotę, niechęć rodziny i lata więzienia, a co najważniejsze, nie ma w nim krzty banału. Obok owego afektu, jak cień stoi długoletnia, skrywana fascynacja Herbala narzeczoną doktora.
Powieść jest spisana na zasadzie retrospekcji, a niektóre części stanowią swoistą spowiedź strażnika. który opowiada historię poplątanego życia młodej prostytutce. Czytając, ma się wrażenie, że zdarzenia rzeczywiście wyciągane są z zakamarków pamięci; są jakby "przykurzone". Powieść napisano bardzo dobrym językiem, a całość jest tajemnicza, trochę oniryczna, ukazuje rzeczywistość, gdzie nic nie jest pewne i stałe. Magicznego klimatu powieści nadaje wprowadzenie postaci z innych światów, czyli nieboszczyka malarza, Śmierci i Stalowego człowieka, którzy są swego rodzaju alegoriami. Serdecznie polecam!

Według mnie "Ołówek solarza" to książka, do której można wracać wiele razy i przeżywać opowiedzianą historię z taką samą intensywnością oraz zaangażowaniem. Jest to intrygująca opowieść o hiszpańskiej wojnie domowej i ludziach nią dotkniętych, których wzajemne, skomplikowane relacje prowadzą akcję. Idealna lektura dla wielbicieli realizmu magicznego w świetnym wydaniu....