Kolejny raz z "Lalką" :)
Są książki do których się wraca. Pomimo, że to była to nakazana lektura szkolna. Książkę tę poleciła mi w liceum polonistka, do której zabrałem się jak pies do jeża na zasadzie "skoro nauczycielka poleca, to pewnie każe czytać bo w programie". Nic bardziej mylnego.
Mimo, że nie lubię prozy Prusa, nie trafia do mnie (a nie muszę lubić, nie ma nigdzie takiego obowiązku,że mam go uwielbiać) tak "Lalka" obok "Mistrza i Małgorzaty" i "Chłopów" to moim zdaniem najlepsza lektura liceum. I co tu dużo pisać - ta powieść to klasyka. Fenomenalnie wykreowany obraz tamtejszej Warszawy, wielowątkowość, bogactwo opisów a przede wszystkim rewelacyjnie opisane postaci i relacje międzyludzkie. A co do postaci - Łęcką najchętniej strzeliłbym w ten pusty łeb, irytowała mnie jak mało kto. Rzecki - rozczulający, trochę nieporadny życiowo idealista, ale niezwykle ciepła i pozytywna postać. A najlepiej Prusowi wyszedł ten dualizm osobowości Wokulskiego - z jednej strony niby romantyk, z drugiej jednak pozytywista idący z postępem i duchem czasu.
Cóż... Teraz się tak nie pisze. I można narzekać,że staroć, że lektura, że to, że śmo to jednak mało kto potrafi się zbliżyć do ideału jakim jest to opasłe tomisko.

Kolejny raz z "Lalką" :)
Są książki do których się wraca. Pomimo, że to była to nakazana lektura szkolna. Książkę tę poleciła mi w liceum polonistka, do której zabrałem się jak pies do jeża na zasadzie "skoro nauczycielka poleca, to pewnie każe czytać bo w programie". Nic bardziej mylnego.
Mimo, że nie lubię prozy Prusa, nie trafia do mnie (a nie muszę lubić, nie ma nigdzie...