Bolało mnie rozstanie z tą książką. Żałowałam, że skończyłam czytać. I tęskniłam już w momencie, gdy odkładałam książkę na półkę. "Przeminęło z wiatrem" towarzyszyło mi przez kilka dni i uczyniło je wartościowymi. Zamieszkałam na dawnym Południu, wraz ze Scarlett i innymi bohaterami z krwi i kości. Byłam zachwycona tym światem, postaciami dalekimi od stereotypów. Główna bohaterka nie ma w sobie nic z kobiet z większości książek. Była barwna, dynamiczna, wciągająca. Budziła po kolei fascynację, miłość, irytację, niedowierzanie, złość. Słowem - mając do czynienia ze Scarlett ma się do czynienia z prawdziwą kobietą. Z kobietą, która marzy, kocha, która ma mnóstwo wad i popełnia błędy.
Ale mniejsza o postaci. Chciałabym napisać coś o wątku miłosnym, potraktowanym w "Przeminęło z wiatrem" zupełnie niestandardowo. Miłość jest w książce tak rzeczywista i prawdziwa, tak daleka od literackich idealizacji, tak niedoskonała, raniąca i okrutna, że - nie sposób nie docenić jej jako najsilniejszej z możliwych osi książki, która - choć zaskakuje objętością, bynajmniej nie jest ani rozwlekła, ani przesadnie długa, ani nudna.

Polecę "Przeminęło z wiatrem" każdemu, bo mało jest w życiu takich książek, do których serce i pamięć rwie się na każdym kroku, gdy myśl powędruje ku niej właśnie.

Bolało mnie rozstanie z tą książką. Żałowałam, że skończyłam czytać. I tęskniłam już w momencie, gdy odkładałam książkę na półkę. "Przeminęło z wiatrem" towarzyszyło mi przez kilka dni i uczyniło je wartościowymi. Zamieszkałam na dawnym Południu, wraz ze Scarlett i innymi bohaterami z krwi i kości. Byłam zachwycona tym światem, postaciami dalekimi od stereotypów. Główna...