Wspomnienia naszego wybitnego rozgrywającego to lektura obowiązkowa dla każdego fana siatkówki. Książka szczegółowo przedstawia bogatą karierę klubową i reprezentacyjną Zagumnego; pozwala też wrócić pamięcią do wielkich sukcesów naszej reprezentacji w ostatnich latach. Niestety, rzecz cała napisana jest dosyć monotonnie i nudno, mści się brak profesjonalnego ghostwritera który by przedstawił wspomnienia Zagumnego w bardziej atrakcyjnej formie.

Jako fan siatkówki z wielką ciekawością czytałem te wspomnienia naszego czołowego rozgrywającego reprezentującego Polskę przez ponad 10 lat i współtworzącego wszystkie sukcesy reprezentacji w ostatnich latach.

Pierwsza część książki opisująca karierę klubową Zagumnego jest prawdę mówiąc mało ekscytująca. Jedyna ciekawa rzecz: zaczął karierę ligową bardzo szybko. Pisze: „Obecnie w rozgrywkach ligowych ze świecą szukać zawodnika osiemnasto- czy dziewiętnastoletniego, który by grał w pierwszej szóstce zespołu walczącego o medale. Teraz zawodników w wieku dwadzieścia dwa–dwadzieścia cztery lata uważa się jeszcze za młodych. Ja miałem osiemnaście, potem dziewiętnaście lat i musiałem jako siatkarz szybko dojrzeć.” I dalej: „Dzięki temu, że wcześnie dostałem szansę gry z seniorami, robiłem postępy dwa–trzy razy szybciej niż moi rówieśnicy, którzy pozostali na szczeblu juniorskim.” Mówi też o kontuzjogenności tego sportu i o swoim szczęściu na tym polu: „Miałem kilka drobnych kontuzji, ale nie powodowało to rocznych czy półrocznych rehabilitacji, które rujnują organizm i sprawność zawodnika.”

Druga część książki, mówiąca o karierze reprezentacyjnej, jest dużo ciekawsza. Dowiadujemy się o współpracy z Hubertem Wagnerem, który w latach 90-tych ponownie objął reprezentację, ale bez sukcesów: jego wojskowe metody nie znoszące dyskusji i oczekujące bezwzględnego posłuszeństwa tym razem nie zadziałały. Zagumny pisze jakim przełomem było zatrudnienie Raula Lozano na stanowisku kadry: wprowadził pracę siatkarską na nowy, zdecydowanie wyższy, poziom, od niego zaczęło się pasmo sukcesów naszej reprezentacji.

Poza tym miło jest jeszcze raz poczytać o sukcesach reprezentacji w ostatnich latach, które sam przeżywałem przed ekranem tv: o wicemistrzostwie świata w Japonii, mistrzostwie Europy w Turcji, czy wreszcie o mistrzostwie świata w Polsce.

Niestety, książka jest słabo napisana, nudno, monotonnie, pewne wątki są niepogłębione. Na przykład wiele osób mówi o trudnym charakterze Zagumnego, ale z książki nie dowiadujemy się o co chodzi. Widać brak ręki dobrego ghostwritera. Na stronie tytułowej czytam, iż Zagumnemu pomagał Cezary Kubaszewski, który też był redaktorem książki. Niestety, nie bardzo to wyszło, przydałby się ktoś o większym doświadczeniu pisarskim. Trochę szkoda, ale dobrze, że książka się ukazała, teraz czas na biografie innych naszych wybitnych siatkarzy!

Wspomnienia naszego wybitnego rozgrywającego to lektura obowiązkowa dla każdego fana siatkówki. Książka szczegółowo przedstawia bogatą karierę klubową i reprezentacyjną Zagumnego; pozwala też wrócić pamięcią do wielkich sukcesów naszej reprezentacji w ostatnich latach. Niestety, rzecz cała napisana jest dosyć monotonnie i nudno, mści się brak profesjonalnego ghostwritera...