Tym razem nie zaklikało między nami. Autorka niby ta sama, która dała życie świetnej "Harpii", jest typowa dla niej ironia i żartobliwe spojrzenie na dzisiejsze relacje międzyludzkie, a jednak główna bohaterka przedstawiona w taki sposób, że z żadnej strony nie umiałam spojrzeć na nią łaskawym okiem. Skoro Tamary było najwięcej w książce i to ona, przede wszystkim, wywarła na mnie niekorzystne wrażenie, to trudno ocenić mi lekturę bardziej pozytywnie. Poza tym reszta bohaterów też nie przekonała mnie do siebie. Dość płasko zarysowują się na tle.. no właśnie, z tym tłem też jest problem. Brakło mi w tym przypadku mocnego argumentu do stworzenia fabuły, co daje wrażenie, że treść jest o wszystkim i o niczym. Do tego dialogi, takie jałowe. Prowadzone w temacie, czasem i z przekąsem, ale częściej w formie przynudnawych gadek koleżanek niż pobudzające do uśmiechu czy zastanowienia wymiany zdań. I jeszcze wszystko, aż nadto, kręci się wokół wyglądu uczestników opowieści. Oczywiście, jest to umotywowane w treści skąd to się bierze i w jakim kierunku zmierza, ale i tak argumenty ostatecznie nie przekonują mnie do nadania powieści takiego biegu.

w "Farbowanej blondynce" pokazana jest dzisiejsza rzeczywistość młodych, wspinających się po szczeblach kariery kobiet. Mniej lub bardziej szczęśliwych, ale mających określone cele, które czasami zamazują marzenia i prawdziwe potrzeby. Wszystko ubrane w humor przy celowym uwydatnieniu pewnych cech, posługiwaniu się stereotypami przypisanymi jednym postaciom by można je obalić podczas zetknięcia się z patrzącymi inaczej na świat bohaterami.
Nie, nie jest to filozoficznie potraktowana opowieść, a literatura typowo rozrywkowo, a w takich wypadkach bywa czasem tak, że nam z treścią nie po drodze i nie potrafimy się dobrze bawić podczas czytania.

Tym razem nie zaklikało między nami. Autorka niby ta sama, która dała życie świetnej "Harpii", jest typowa dla niej ironia i żartobliwe spojrzenie na dzisiejsze relacje międzyludzkie, a jednak główna bohaterka przedstawiona w taki sposób, że z żadnej strony nie umiałam spojrzeć na nią łaskawym okiem. Skoro Tamary było najwięcej w książce i to ona, przede wszystkim, wywarła...