Udane zwroty akcji i świetnie napisane dialogi. Niestety rozczarowło mnie lekko zakończenie.

Udane zwroty akcji i świetnie napisane dialogi. Niestety rozczarowło mnie lekko zakończenie.

"Szkoła żon" to naprawdę udana sztuka Moliera, podoba mi się bardziej niż "Skąpiec" i "Świętoszek". Zazdrość, obłuda, przewrotność - tego z pewnością nie brakowało u głównego bohatera książki, Arnofa. Jego opinie na temat małżeństwa były, lekko pisząc, prowokujące i kontrowersyjne. Zarówno w kontekście współczesności, jak i tamtych czasów, choć w mniejszym stopniu. Jego morały były także śmieszne, w szczególności te, które dał do przeczytania Anusi. Ile tych maksym miała do zapamiętania przyszła żona...

Postacie w tej sztuce mówili rymami, co dodatkowo wzmagało wrażenie absurdalności i karykaturalności. Tłumacz naprawdę sobie tutaj dobrze poradził. Arnof z przyjemnością edukował swoją przyszłą żonę, ale koniec końców, to on dostał prawdziwą lekcję od życia, która mu się słusznie należała. Sztukę czyta się lekko, jest w pewnym sensie pouczająca, dlatego polecam ją każdemu czytelnikowi. Książki sprzed wielu lat również mogą być interesujące.

"Szkoła żon" to naprawdę udana sztuka Moliera, podoba mi się bardziej niż "Skąpiec" i "Świętoszek". Zazdrość, obłuda, przewrotność - tego z pewnością nie brakowało u głównego bohatera książki, Arnofa. Jego opinie na temat małżeństwa były, lekko pisząc, prowokujące i kontrowersyjne. Zarówno w kontekście współczesności, jak i tamtych czasów, choć w mniejszym stopniu. Jego...

#WyzwanieLCwrzesień 2022

Szkoła żon... to także szkoła.

"Szkołę żon" autorstwa mistrza Moliera czytałam dawno, w prehistorycznych czasach liceum..., pamiętałam, że to chyba najlepsza jego sztuka.
W 2003 roku byłam na spektaklu w Teatrze Starym w Krakowie właśnie tej sztuki, z Krzysztofem Globiszem w roli głównej.
Postanowiłam sobie w ramach wyzwania przypomnieć także tę lekturę...
Każda komedia Moliera to wspaniała lektura i dobra zabawa. Pisane są z podziałem na role, gdyż były przeznaczone na scenę, myślę że chyba każdy ze starszych czytelników widział je również dzięki teatrowi telewizji a także część z nich była sfilmowana.
"Szkoła żon" opowiada o starym kawalerze. Czterdziestoletni mieszczanin Arnolf, jest przekonany, że wszystkie niewiasty są niemoralne i bardzo przewrotne.

"Pewnie, pewnie. Ty może znajdziesz w swoim domu
Dość przyczyn, by tych związków nie życzyć nikomu,
I swoje własne czoło chcesz mieć wiernym świadkiem,
Że rogi są małżeństwa niechybnym dodatkiem."
Molier doskonale tak pokazał miejsce fabuły, że w tym mieście każda żona jest rozpustnicą i zdradza męża, więc dlatego każdy mąż nosi rogi.
Arnolf dla podniesienia swojego statusu społecznego zwykł nazywać się Rosochackim. Planuje w końcu się ożenić. Jednak ma zamiar za żonę wziąć niewinną i głupiutką dziewczynę, którą będzie mógł utwierdzać w jej naiwności i niewiedzy. Tak się zachwycił swoim pomysłem i sprytem, że postanowił sobie znaleźć takie właśnie młode dziewczę i odchować sobie żonę, bo jest przekonany, że za takim głupiutkim stworzeniem żaden potencjalny kandydat na zdrajcę nie będzie ganiał... Wybór padł na wychowanicę, którą stara się przygotować do roli małżonki.
Lecz jak sami dokładnie wiemy, życie jest pełne niespodzianek, zawsze niesie ze sobą to, czego wcale nie planowaliśmy.
Okazuje się, że Arnolf, owszem, wychował znakomitą kandydatkę na żonę, ale czy na pewno dla siebie?

Oczywiście myślę, że Molier celowo pokazał nam bardzo przerysowane postacie, chociaż bardzo wyraźne i zabawne a zwroty akcji są dość zaskakujące.
Komedia jest rewelacyjna, dużo w niej świetnego humoru i mistrzowskich rymów oraz niesamowitego klimatu. To bardzo dobra satyra i dowcip sytuacyjny.
Polecam dla rozładowania napięcia, dla poprawy humoru.

#WyzwanieLCwrzesień 2022

Szkoła żon... to także szkoła.

"Szkołę żon" autorstwa mistrza Moliera czytałam dawno, w prehistorycznych czasach liceum..., pamiętałam, że to chyba najlepsza jego sztuka.
W 2003 roku byłam na spektaklu w Teatrze Starym w Krakowie właśnie tej sztuki, z Krzysztofem Globiszem w roli głównej.
Postanowiłam sobie w ramach wyzwania przypomnieć także tę...

Bogaty mieszczanin znając przywary kobiet postanawia sam wychować sobie żonę według własnych zasad i reguł. W tym celu bierze pod swój dach dziewczynkę niskiego stanu, aby pod jego okiem, z dala od wszelkich pokus, wyrosła na godną dla niego żonę. Wszystko idzie zgodnie z planem, ale do czasu, gdy piękna Anusia zakochuje się z wzajemnością w Horacym, synu bliskiego przyjaciela naszego głównego bohatera.
Bardzo lubię twórczość Moliera i świetnie się bawiłam czytając "Szkołę żon". Polecam.

Bogaty mieszczanin znając przywary kobiet postanawia sam wychować sobie żonę według własnych zasad i reguł. W tym celu bierze pod swój dach dziewczynkę niskiego stanu, aby pod jego okiem, z dala od wszelkich pokus, wyrosła na godną dla niego żonę. Wszystko idzie zgodnie z planem, ale do czasu, gdy piękna Anusia zakochuje się z wzajemnością w Horacym, synu bliskiego...

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 9
Bohaterowie / 10
Humor / 10
Oryginalność / 10

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 9
Bohaterowie / 10
Humor / 10
Oryginalność / 10

Horacy zakochuje się w Anusi, ale ożenić chce się z nią też jej wychowawca.

Horacy zakochuje się w Anusi, ale ożenić chce się z nią też jej wychowawca.

Anusia to córka biednej wieśniaczki, wychowywana przez Arnolfa. Wychowywał on ją surowo, dbając, aby nie była zbyt wykształcona. Chciał ją wychować sobie na idealną żonę.

Anusia to córka biednej wieśniaczki, wychowywana przez Arnolfa. Wychowywał on ją surowo, dbając, aby nie była zbyt wykształcona. Chciał ją wychować sobie na idealną żonę.

Bardzo się przy tej książce ubawiłam :)

Bardzo się przy tej książce ubawiłam :)

Niesamowita komedia! Obok Szelmostw Skapena najlepsza, póki co, sztuka Moliera na którą trafiłem!

Akcja toczy się na placu w mieście, miejscu rozkosznie przerysowanym, gdzie każda żona zdradza, a każdy małżonek nosi rogi. Wszystko to jednak, swym sprytem ominąć chce pan Arnolf, zwący siebie Rosochackim (dla podniesienia statusu). Znalazł sobie tedy istotkę młodziutką i głupiutką i postanowił na żonę odchować, przekonany, że za głuptasem nikt ganiał nie będzie.

Już w drugiej, zdaje się, scenie, spotyka Horacego, młodszego, acz starego przyjaciela, który niedawno z podróży wrócił i chwali się druhowi swym nowym miłosnym podbojem. Sam Arnolf słucha zaciekawiony i uszczęśliwiony... do momentu w którym okazuje się, że młody Horacy spotyka się cichcem właśnie z jego wybranką... postanawia nie ujawniać się ze swą wiedzą i przez kolejnych pięć aktów ciągnie swoją podwójną grę - niweczy wszystkie starania przyjaciela, a potem wysłuchuje jego zwierzeń. Akcja jest nieoczywista, postaci wyraźne i zabawne, kolejne zwroty zaskakujące (początek aktu piątego! Aż parsknąłem!). Mistrzostwo!

Sztukę pisze Molier już co prawda nie młody, od niedawna jednak tworzący na potrzeby dworu, przebywający "na salonach". Jak ten dziki człowiek, wyrosły w wędrownej trupie aktorskiej znajduje się w świecie ówczesnych elit - widać w jego sztukach. Przerysowana sceneria Szkoły żon to jeden z lepszych przykładów.

Świetność, świetność, świetność!



__________________________________________
https://www.facebook.com/statekglupcow

Niesamowita komedia! Obok Szelmostw Skapena najlepsza, póki co, sztuka Moliera na którą trafiłem!

Akcja toczy się na placu w mieście, miejscu rozkosznie przerysowanym, gdzie każda żona zdradza, a każdy małżonek nosi rogi. Wszystko to jednak, swym sprytem ominąć chce pan Arnolf, zwący siebie Rosochackim (dla podniesienia statusu). Znalazł sobie tedy istotkę młodziutką i...

Rewelacyjna komedia, pełna mistrzowskich rymów, ciętego humoru i klimatu charakterystycznego dla takich sztuk Moliera. Cudowna w odbiorze :)

Rewelacyjna komedia, pełna mistrzowskich rymów, ciętego humoru i klimatu charakterystycznego dla takich sztuk Moliera. Cudowna w odbiorze :)