Mam, przeczytałem, a czytałem dość długo... Prawie cały miesiąc. Dlaczego? Choć trzeba wierzyć szczerym intencjom Scotta McEwena i Richarda Minitera na oddanie ducha komanda Foki, to nie sposób tak naprawdę odczuć, że autorzy dokładnie nie mieli pomysłu na swoją książkę. Dlaczego? Dlatego, że mamy tu do czynienia z ogromnym miszmaszem. Wstęp zaczyna się jak sztampowy film akcji klasy B. Opisywać tego nie będę, bo nie chcę za bardzo popadać w spoilery. Niemniej jednak mając na uwadze fakt, że operujemy literackim dokumentem z realnymi postaciami, a nie z opowiastką o żołnierzach działających w stylu "Rambo", których kule się nie imają, książka musiała zmienić ton. I - niestety - jest bardzo nierówna. Czytając ją odnosi się wrażenie, że autorzy chcieli upchać możliwie najwięcej rozmaitych informacji na jej kartach, ponieważ nie mieli finałowej wizji co do jej ostatecznego kształtu. Mamy najpierw historie o samych Sealsach, ich obyczajach, tego jak powstawał oddział, potem przeskoki na sylwetki poszczególnych komandosów, potem historie niektórych operacji i wreszcie ostatnie rozdziały to wydarzenia sprzed prawie sześciu już lat, o których swego czasu powiadamiały niemal wszystkie dzienniki informacyjne na każdej ze stacji telewizyjnej - a mianowicie Benghazi i atak terrorystyczny na amerykańskie placówki dyplomatyczne.
Taki chaos trochę nie ułatwia lektury. Obaj panowie mogliby uczyć się sztuki reportażu od Laury Hillenbrand - autorki "Niezłomnego". Niemniej jednak daję 7/10, ponieważ książka opisuje też mechanizm działania amerykańskiej polityki w pewnych sferach, zwłaszcza w kontekście wszystkich wojenek o ropę. To USA tak naprawdę wprowadza chaos i wylęgarnię terroryzmu swoimi wojskowymi interwencjami i ideologią szerzenia demokracji tam, gdzie nie ma ona racji bytu. Komandosi, to jedynie pionki w realizacji tych planów. Raport o sytuacji z Benghazi, który jest finałem całej opowieści, dobitnie w skutkach pokazuje hipokryzję ludzi z wyższego szczebla rządowego będącego przy władzy w roku 2012.

Ogólnie można przeczytać, ale dla wielu osób ze względu na wspomniany chaos informacyjny i kształt, który wygląda, jakby pisano tę książkę lekko bez pomysłu spowoduje, że będzie ona tylko zwykłym średniakiem. W szerszym obrazie połączenia jej z amerykańską polityką jednak sporo zyskuje.

Mam, przeczytałem, a czytałem dość długo... Prawie cały miesiąc. Dlaczego? Choć trzeba wierzyć szczerym intencjom Scotta McEwena i Richarda Minitera na oddanie ducha komanda Foki, to nie sposób tak naprawdę odczuć, że autorzy dokładnie nie mieli pomysłu na swoją książkę. Dlaczego? Dlatego, że mamy tu do czynienia z ogromnym miszmaszem. Wstęp zaczyna się jak sztampowy film...