Patrząc na najczęściej niepochlebne opinie na temat tej książki, trzeba wprowadzić nieco porządku i równowagi w ocenie, odnieść się również do najczęściej formułowanych zarzutów.
Główny zarzut wynika z tego czym ta książka nie jest,a czym czytelnicy chcieliby,żeby była (Ów wątpliwej jakości 'argument' często podnoszony jest w komentarzach dotyczących reportaży, gdzie autorów piętnuje się,za to, że nie skupili się należycie na takim problemie/kwestii etc. na którym akurat zależało konkretnemu czytelnikowi).
W latach 90-tych na fali chwilowego odprężenia i otwarcia licznych archiwów wcześniej niedostępnych narodził się nowy nurt w literaturze opisującej dzieje XX wieku, a w szczególności II wojny światowej. Naukowcy, dziennikarze i reporteży przenieśli wcześniejsze doświadzczenia francuskiej szkoły Annales na dzieje nowożytne i dzieje konfliktów zbrojnych i zaczęli pisać o wojnie, w bezprecedensowy sposób skupiając się na losach ludzi -żołnierzy, ludności cywilnej, opisujac dramty bomabardowań, obozów jenieckich, szpitali, ale i szczegółowych narad wojennych za zamkniętymi drzwiami, osobistych relacji - korzystając z bogatych archiwów zawierających listy, notatki, raporty, materiały z procesów, śledztw, przesłuchań, ankiet. Częste stały się, możliwe jeszcze w tamtych latach osobiste rozmowy z zainteresowanymi (żołnierzami, cywilami, świadkami zdarzeń). Nurt ów, którego wyrazicielem jest choćby A.Beevor, A. Reid czy C.Merridale nie był jednak budowany w opozycji czy kontrze do wczesniejszych prób opracowań i monografii dotyczących tego okresu. Z powodu nowych możliwości poznawczych uzupełniał, rozwijał i dopełniał, a często zupełnie rewidował wcześniejsze prace, których najsłabszym elementem był właśnie opis wojny takiej jaka jest - ogień, krew, smród i brud oraz śmierć, ból i cierpienie. Ów nowy nurt pozwolił przywrócić równowagę w tym zakresie. Jednakże badanie II wojny światowej i jej bitew od strony historii wojkowości,a więc na poziomie strategi, operacyjności, taktyki ma sens w dalszym ciągu. II wojna światowa była zderzeniem armii, szeregiem bitew - planowanych, dyskutowanych, szeregiem działań logistycznych, politycznych i strategicznych. Na tym też poziomie wymaga osobnego poznania i należytego opisania. To też robi Showalter. Czym nie jest jego monografia pisze już we wstepie (Tak, warto czasami przeczytać wstęp, gdzie autor stara się krótko i w zarysie dać wyobrażenie o co chodziło mu w swej pracy), stara się dokonać podsumowania, skonfrontować odmienne hipotezy czy relacje dotyczące bitwy pod Kurskiem, zweryfikować narosłe przez lata mity dotyczącej batalii i możliwie jak najwierniej zrekonstruować plan, który doprowadził do "Cytadelii", radziecką odpowiedź i sam przebieg zmagań na poziomie strategicznym, taktycznym i operacyjnym. Próbuje też odpowiedzieć jak rzeczywiasty wpływ miała ta batalia na dalsze losy wojny, zdolność do działań operacyjnych Armii Czerwonej i Wehrmachtu etc.
Na tym poziomie autor wywiązał się z zadania znakomicie, jego wywód jest klarowny, oparcie w źródłach - przekonywujące i bogate. Być może mapy mogłyby byc troszkę lepiej opracowane, niemniej to już szczegół. Dlatego można uznać tą pracę za naprawdę udaną. Praca historyka, reportera nie ma za zadanie odpowiadać na wszystkie pytania, badać wszelkich aspektów danego zagadnienia i opisywać go pod każdym możliwym kątem - każda praca, opiera się na głównych założeniach, celach które stawia sobie autor. Może to wiec być np. próba opisania dramatu oblężonego Leningradu ukazująca głównie problemy i historie mieszkańców miasta jak zrobiła to A. Reid, może to być próba odpowiedzi na pytanie jak doszło do głównych, zwrotnych decyzji polityczno-militarnych, które zaowocowały przełomowymi zdarzeniami w tej wojnie- czego podjął się I.Kershaw w monumentalnych "Punktach zwrotnych" etc. etc.

Patrząc na najczęściej niepochlebne opinie na temat tej książki, trzeba wprowadzić nieco porządku i równowagi w ocenie, odnieść się również do najczęściej formułowanych zarzutów.
Główny zarzut wynika z tego czym ta książka nie jest,a czym czytelnicy chcieliby,żeby była (Ów wątpliwej jakości 'argument' często podnoszony jest w komentarzach dotyczących reportaży, gdzie...