Na samym początku należy zaznaczyć, że pozycja ta romansem nie jest. Można ją raczej sklasyfikować jako kiepski kryminał z bezbarwnym wątkiem romantycznym w tle, który w zasadzie jest tak pobieżnie zarysowany, że prawie go nie ma.

Trzydziestoczteroletnia Violet, dama do towarzystwa i wciąż panna, zostaje uwikłana w morderstwa i malwersacje finansowe. Jest bohaterką pozbawioną jakichkolwiek bardziej wyrazistych cech. Przez całą książkę czekałam na jakiś przełomowy moment, w którym autorka ukaże jej charakter, jednak nic takiego nie miało miejsca.

Pan Montague natomiast to stary kawaler, skupiony przez większość swojego życia wyłącznie na pracy. Poza inteligencją, błyskotliwym umysłem i cechami prawdziwego, nieco nudnego, dżentelmena, nie reprezentuje sobą nic więcej. Podobnie jak Violet, jest po prostu bezbarwny.

Jeśli książka zakwalifikowana jest jako romans, do tego historyczny, to spodziewam się, że akcja będzie chociaż w jakiejś mierze zahaczać o uczucia rodzące się między głównymi bohaterami. Jednak w tym przypadku trudno nawet stwierdzić czy Violet i Mantague owymi bohaterami są. Gubią się oni między postaciami, z założenia drugoplanowymi, których opisy pożycia małżeńskiego nie wnoszą nic do fabuły, a nawet potrafią przyprawić o mdłości. No kto by nie oszalał czytając jak "Galopowali oddając się niepowstrzymanej, pozbawionej hamulców namiętności. Kiedy pojawił się przed nimi szczyt, ruszyli ku niemu bez wahania, minęli zmysłowy klif i skoczyli, jak tylekroć wcześniej, w rozciągającą się niżej pustkę, aby dosięgnąć słońca." Jakoś wyjątkowo nieudana metafora. Zamiast myśleć o tym co faktycznie robili, wyobrażałam sobie parę w butach trekingowych wspinających się po górach, a potem nadszedł ich dramatyczny koniec, gdy spadali w przepaść. Bynajmniej nie po to by osiągnąć szczyt, co najwyżej rozbić się o jakieś skały. Boleśnie.

Gdyby jeszcze całość ratował wątek kryminalny, można by podnieść ocenę. Jednak w budowaniu intrygi autorka też się nie sprawdza. Więc na dobrą sprawę nie jest to ani kryminał, ani romans, raczej przedziwny zbiór słów osadzonych gdzieś w Anglii dziewiętnastego wieku.

Na samym początku należy zaznaczyć, że pozycja ta romansem nie jest. Można ją raczej sklasyfikować jako kiepski kryminał z bezbarwnym wątkiem romantycznym w tle, który w zasadzie jest tak pobieżnie zarysowany, że prawie go nie ma.

Trzydziestoczteroletnia Violet, dama do towarzystwa i wciąż panna, zostaje uwikłana w morderstwa i malwersacje finansowe. Jest bohaterką...