Nawet sobie nie wyobrażacie, jak cudownie było wrócić do Wodospadów Cienia i przywitać wszystkich starych przyjaciół: Kylię, Mirandę, Lucasa, Burnetta, Holiday...! Tym razem na pierwszym planie jest Della i być może to przez to tak bardzo podobała mi się Odrodzona. Odkąd rozpoczęła się moja przygoda z książkami Hunter, od początku wiedząca, czego chce (albo, jak się okazuje, wcale nie) wampirzyca była moją ulubioną postacią i bardzo się cieszę, że została jej poświęcona cała, odrębna seria, bo zdecydowanie na to zasługuje.

Jak przez ten cały czas poprawiały się umiejętności pisarskie autorki, najlepiej chyba pokazuje fakt, jak duży progres jest widoczny między pierwszą powieścią autorki, Urodzoną o północy a Odrodzoną. C.C.Hunter nie spoczywa na laurach: pisze coraz lepiej, ma coraz więcej pomysłów, a wyniki tego widzimy przed sobą na księgarnianych półkach. Tylko przy jednej rzeczy autorka cały czas się upiera: chyba nigdy nie ujrzymy żadnej książki jej pióra, pozbawionej tych irytujących czasami miłosnych rozterek bohaterek... O wiele lepiej wychodzą jej sceny grozy i tworzenie poplątanych, z książki na książkę coraz mniej przewidywalnych intryg. Czy tylko ja z chęcią przeczytałabym, niechby i nawet młodzieżowy, kryminał od Hunter?

całość tutaj: http://zakochana-w-ksiazkach-i-w-czekoladzie.blogspot.com/2015/12/170-odrodzona-cchunter.html#more

Nawet sobie nie wyobrażacie, jak cudownie było wrócić do Wodospadów Cienia i przywitać wszystkich starych przyjaciół: Kylię, Mirandę, Lucasa, Burnetta, Holiday...! Tym razem na pierwszym planie jest Della i być może to przez to tak bardzo podobała mi się Odrodzona. Odkąd rozpoczęła się moja przygoda z książkami Hunter, od początku wiedząca, czego chce (albo, jak się...