Długo zajęło mi zmęczenie tej książki i bardzo się cieszę, że ta męka dobiegła końca. Zachęcił mnie tytuł - XIX wiek to jeden z moich ulubionych okresów w historii, jednak niniejsze dzieło omal mnie do niego nie zraziło. Powstawało mniej więcej od lat 50 do 80 XX w. i w dużej mierze przypomina podręcznik wychowania obywatelskiego doby PRL. Przede wszystkim skupia się tylko na Polsce. Pierwszy artykuł mógłby sugerować przekrój przez dzieje stosunków polsko-francuskich na przestrzeni wieków, potem jednak otrzymujemy szereg niemal historii dotyczących poszczególnych postaci - głównie powstańców i rewolucjonistów. Dzieło opiewa bohaterskie czyny demokratów, republikanów i socjalistów walczących z okrutnymi monarchami - podczas gdy ja stoję po całkiem przeciwnej stronie barykady i właśnie rozwój poglądów lewicowych mi piękno XIX w. zaburza. Nie wspomnę już o tym iż autor najwyraźniej nie wie co to jest monarchia despotyczna. Jedyne co wyniosłam z tej lektury to wyparcie się typowo polskiej natury oraz zmiana postrzegania postaci Aleksandra Wielopolskiego.

Długo zajęło mi zmęczenie tej książki i bardzo się cieszę, że ta męka dobiegła końca. Zachęcił mnie tytuł - XIX wiek to jeden z moich ulubionych okresów w historii, jednak niniejsze dzieło omal mnie do niego nie zraziło. Powstawało mniej więcej od lat 50 do 80 XX w. i w dużej mierze przypomina podręcznik wychowania obywatelskiego doby PRL. Przede wszystkim skupia się tylko...