https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2018/11/200-c-j-roberts-zapach-ciemnosci.html

Po dość przeciętnym „Dotyku ciemności” nadszedł czas na tom II mrocznej serii od C. J. Roberts, pt. „Zapach ciemności”. Przed rozpoczęciem tego dość opasłego tomiska, zerknęłam na oceny tej książki na portalu Lubimy Czytać. Z ulgą zauważyłam, że (jak na ten gatunek) ma naprawdę wysoką ocenę (8,28). Tak więc napełniona nadzieją na lepszą kontynuację, zabrałam się za czytanie.

Jeżeli „Dotyk ciemności” Cię zaskoczył, to po lekturze „Zapachu ciemności” będziesz porażona. Jeszcze nigdy miłość i przemoc nie były tak blisko…
Oswobodzony z seksualnej niewoli przez pakistańskiego oficera, Caleb jest obciążony długiem, który można odkupić wyłącznie krwią.
Droga będzie długa i pełna niepewności, lecz los Caleba i Livvie wkrótce się przesądzi.
Czy Caleb wyrzeknie się ukochanej na rzecz zemsty? Jaka jest cena rozgrzeszenia?

Po raz kolejny mam mieszane uczucia wobec tej historii. Ciężko mi jednoznacznie stwierdzić, czy ta historia mi się spodobała, czy też nie. Z pewnością na swój sposób jest wyjątkowa, gdyż autorka porusza w niej bardzo odważne tematy, które zapewne dla większości powinni zostać tematami tabu.
Przejdźmy jednak najpierw do tego, co mnie w tej książce urzekło.

Nie da się ukryć, że II tom jest ciekawszy niż I. W pierwszej części nudziła mnie ciągła monotonia i przewidywalność fabuły. Za mało było w niej wszystkiego: brutalności, rozlewu krwi, nagłych zwrotów akcji, scen seksu, czyli ogółem wszystkiego, co kształtuje i charakteryzuje historie tego gatunku. W „Zapachu ciemności” dzieje się zdecydowanie więcej. Autorka zamieściła w nim więcej brutalnych i szokujących fragmentów, które w końcu pobudziły moją ciekawość. C. J. Roberts umiejętnie owiała nutką tajemniczości całą tą historię. Za każdym razem, gdy myślałam, że rozgryzłam głównych bohaterów, ich tok myślenia, sposób postępowania i ogólnie całą tą mroczną historię, pani Roberts za każdym razem umiała „wywieźć mnie w pole”. Za to ma duży plus ode mnie.

Podobał mi się również sposób poprowadzenia bohaterów. Wybili się oni ponad pewną schematyczność, nie raz potrafili mnie zaskoczyć. Ciężko było mi rozgryźć zarówno Livvie jak i Caleba. Nie potrafiłam rozpracować tego, czy dziewczyna faktycznie zakochała się w swoim prześladowcy, czy też jest to po prostu jej sposób na przetrwanie. Z kolei zaś postać Caleba jest tak skryta i tajemnicza, że tym bardziej ciężko zrozumieć jego postępowanie, to jego popadanie ze skrajności w skrajność. Raz przeobraża się w bestię, która gardzi innymi ludźmi, pragnie rozlewu krwi i zemsty i jest gotów poświęcić każdego, by osiągnąć swój cel. Po czym po chwili przeobraża się w troskliwego, czasem czułego faceta, ciężko doświadczonego przez życie. Czy zyskali oni moją sympatię? Wydaje mi się, że w niezbyt dużym stopniu, ale z pewnością Caleb jak i Livvie na długo pozostaną w mej pamięci.

Przejdźmy teraz zatem do tego, co mi się nie podobało.
Jak dla mnie „Zapach ciemności” jest zbyt przeciągany. Nie wiem po co autorka rozwodziła się tyle czasu nad pewnymi kwestiami, ale przez to mementami „zalatywało” nudą. Poza tym, denerwowały mnie zbyt częste powtarzanie fragmentów, które miały miejsce w poprzednich rozdziałach. Nie mam nic przeciwko retrospekcjom z przeszłości i w ogóle, ale jaki jest sens powtarzania dwustronicowego fragmentu poprzedniego rozdziału, który czytelnik przeczytał kilka minut wcześniej? Gdyby to jeszcze były faktycznie jakieś istotne fragmenty, ale zazwyczaj były to jakieś ckliwe wspominki Livvie.

W II części autorka wprowadza do swojej historii kolejne postacie, m.in. Reed’a. Polubiłam tego tajemniczego gościa i z bólem muszę stwierdzić, że jak dla mnie autorka nie wykorzystała jego potencjału. Ciągłe dramaty Livvie po jakimś czasie robią się nużące, i wtedy przydałby się jakiś świeży powiew – w tym przypadku Reed.

Zakończenie, tak jak i w przypadku I części nie wbiło mnie w fotel. Jest ono dość przewidywalne, choć pani Roberts do ostatnich stron zwodzi czytelnika za nos.
Spodziewałam się czegoś bardziej dramatycznego, a dostała mi się wersja „Pięknej i bestii” dla dorosłych.

Z pewnością „The Dark Duet” jest ciekawą alternatywą dla wielbicieli erotyków, mających już dość prawników, policjantów czy lekarzy w rolach głównych. Drugi tom serii podobał mi się bardziej niż I, choć dalej nie dostałam tego, co chciałam. Być może miałam zbyt wygórowane oczekiwania wobec tej trylogii i przez to nie zachwyca mnie ona tak, jak innych.

Moja ocena: 7/10

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2018/11/200-c-j-roberts-zapach-ciemnosci.html

Po dość przeciętnym „Dotyku ciemności” nadszedł czas na tom II mrocznej serii od C. J. Roberts, pt. „Zapach ciemności”. Przed rozpoczęciem tego dość opasłego tomiska, zerknęłam na oceny tej książki na portalu Lubimy Czytać. Z ulgą zauważyłam, że (jak na ten gatunek) ma naprawdę wysoką ocenę...