Ludzie bez przerwy spieszyli się i przy tej okazji zapominali o banalnym fakcie, że nie istnieją. Człowiek nie ma czasu na istnienie. Tylko je i waha się. W związku z tym nawet nie zauważa, kiedy nadchodzi koniec.

Ludzie bez przerwy spieszyli się i przy tej okazji zapominali o banalnym fakcie, że nie istnieją. Człowiek nie ma czasu na istnienie. Tylko ...

Często sami dla siebie jesteśmy źródłem hipokryzji. Swoją mizerną świadomość otaczamy wałem bezwstydnej arogancji. Nasze "ja" jest jedyne na świecie, a cały świat mieści się w naszym "ja", ponieważ prócz niego przecież nic innego nie istnieje. Budujemy sobie zamki na pisaku pychy. A jeśli stanie się jakaś tragedia, nasze iluzje kończą się w gruzach. Padamy wtedy na kolana przed własną słabością i rozpaczamy. Udręka daje nam do ręki nadzieję i okazję. Jak tylko przeminie, od razu o niej zapominamy i znów jesteśmy zarozumiali i wywyższamy się nad wszystkich. Z tego krótkiego błysku świadomości nie wyciągamy żadnej nauki na przyszłość. Zawsze w końcu zadowalamy się pocieszającym łgarstwem. Jest to wygodne, a my jesteśmy leniwi. Wcale się nam nie chce próbować czegoś zrozumieć. Przejmujemy się tylko tym, żeby nam było dobrze. Do tego wszystkiego jesteśmy ślepi i głusi. Nasi bliźni nas nie interesują. Przecież są to osoby nieposiadające rozsądku i choćby odrobiny inteligencji.

Często sami dla siebie jesteśmy źródłem hipokryzji. Swoją mizerną świadomość otaczamy wałem bezwstydnej arogancji. Nasze "ja" jest jedyne na...

Sztuka to są okruchy lepszego świata niż ten, w którym żyjemy. Sztuka to są promienie słońca, które prócz ciepła przynoszą beztroskę i nowotwory. Ludzka cywilizacja to choroba. Rak. Żaba siedząca na źródle ontologii. Poprzez sztukę staramy się choć na chwilę wyzwolić od bezustannej beznadziei i daremności człowieczego mozołu.

Sztuka to są okruchy lepszego świata niż ten, w którym żyjemy. Sztuka to są promienie słońca, które prócz ciepła przynoszą beztroskę i nowot...