Kopiuje swoją recenzje z gotham cafe. Rzadko zdarza się abym książki z serii Bibiloteka Grozy cenił tak słabo - zwykle jest odwrotnie, ale tym razem naprawdę się zawiodłem:

============

Do lektury opowiadań Doyle'a przystąpiłem z dużym zapałem. Słynny pisarz, choć z nieco innej strony (Sherolck Holmes), tak więc spodziewałem się, że i w literaturze grozy ,,ujawni swój talent" jak piszę na okładce tomiku grozy. Niestety w miarę czytania kolejnych opowiadań mój entuzjazm coraz bardziej się zmniejszał.

Wydaje się, że najlepszą opowieścią jest pierwszy utwór "Kapitan Gwiazdy Polarnej". Trzymającym w napięciu morska groza. Nastrojem przypomina nieco "Opowieść Artura Gordona Pyma z Nantucket" , a także ze względu na tajemniczość osobowości tytułowego kapitana "Moby Dicka" Hermana Melville'a.

Kolejne opowiadanie, w podobnym morskim klimacie "Sprawozdanie H. Jephsona" , można odnieść wrażenie nieco przekombinowane, w pewnym momencie można się nieco pogubić. Zadziwiająca intryga. Plus za nagłe zwroty akcji, zaskakujące czytelnika.

Pozostało jeszcze 5 opowiadań, które niekoniecznie wszystkie nadają się do serii Biblioteka Grozy. Można odnieść wrażenie że wśród tej piątki znajdą się utwory wręcz pomyłkowo tam umieszczone! Naprawdę niewiele ma to wspólnego z klasyką grozy. Niewiele tam w ogóle grozy, ale po kolei...

"Wspaniały eksperyment w mieście Keinplatz". Student z profesorem robią eksperyment, w którym zmieniają się osobowościami dusza studenta wchodzi do ciała profesora i odwrotnie. Bardzo fajnie czyta się te przygodę trzpiotowatego młodzieńca z nieco ponad ambitnym naukowcem. Niezła komedia niczym z filmów o Abbocie i Costello. Tylko jeden problem. Co to ma wspólnego z horrorem? Nic. DNO, kompletne dno pod względem grozy... Nawet zakończenie jest... ech nie będę kończył aby nie psuć lektury...

Kolejny utwór "Mozaika literacka" opowiada o młodym literacie marzącym o wielkiej karierze. W trakcie snu czy transu ukazuje mu się jakaś przygoda morska z udziałem słynnych pisarzy. W sumie mało co z tego utworu zrozumiałem, nie przykuł mojej uwagi.

?John Barrington Cowles? opowiada historię fatalnej kobiety w której zadurzają się nieświadomi niebezpieczeństw młodzi mężczyźni. Lepszy utwór choć też specjalnie wrażenia nie robi.

"Pierścień Thota" to dość karkołomne zaczerpnięcie motywów jakby z "Frankensteina i Romea i Juli" w egipskim tle. Niestety grozy jak na lekarstwo...

Ostatnia dłuższa opowieść "Pasożyt" to powtórzenie wątku kobiety fatalnej. Przypomina nieco "W domu Sary" Grabińskiego, choć oczywiście jest słabsza od dzieła polskiego Poe. Generalnie wciągająca fabuła trzeba przyznać - dżentelmen podczas seansu spirytystycznego zostaje zniewolony przez pewną kobietę, która się w nim zakochuje. Problem w tym, że nasz bohater ma już narzeczoną. Fajnie się to czyta, ale zdecydowanie za mało grozy, przynajmniej w przeważającej części opowiadania. Podczas gdy u Grabińskiego femme fatale stopniowo wysysa życie z nieszczęśliwego kochanka, tutaj jest niemal sielankowa atmosfera. Trochę brak logiki w rozterkach głównego bohatera. Płynnie się czyta, ale jakoś dziwacznie to wszystko wygląda.

Podsumowując, uważam, że opowiadania Doyle'a to jeden ze słabszych tomików Biblioteki Grozy. Połowę utworów w ogóle nie powinno się tam znaleźć. Jest kilka niezłych opowiadań, ale brakuje choćby jednego wybitnego. Nawet "Kapitan Gwiazdy Polarnej" , który z informacji na okładce wynika, iż jest zamieszczany w antologiach grozy, to sądzę że głównie przez głośne nazwisko autora, a nie przez szczególnie wysoki poziom, choć rzeczywiście jest to opowiadanie solidne i choćby z tego powodu warto sięgnąć po tę w sumie niezbyt udaną książkę.

Kopiuje swoją recenzje z gotham cafe. Rzadko zdarza się abym książki z serii Bibiloteka Grozy cenił tak słabo - zwykle jest odwrotnie, ale tym razem naprawdę się zawiodłem:

============

Do lektury opowiadań Doyle'a przystąpiłem z dużym zapałem. Słynny pisarz, choć z nieco innej strony (Sherolck Holmes), tak więc spodziewałem się, że i w literaturze grozy ,,ujawni swój...