Autor, brytyjski generał, uznawany za jednego z najlepszych specjalistów od walk prowadzonych przez Waffen SS, analizuje wszystkie kampanie II Korpusu Pancernego SS, m.in. działania w Ardenach, pod Arnhem, na Ukrainie i Węgrzech. Reynolds, który w stopniu generała-majora przez lata kierował Siłami Manewrowymi Dowództwa Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie, swoje doświadczenia przy opracowywaniu strategii wojsk lądowych wykorzystuje w „Synach Rzeszy” do głębokiej analizy działań wojennych prowadzonych przez II Korpus Pancerny SS i w ciekawy, rzeczowy i pozbawiony uprzedzeń sposób przedstawia intrygujące opisy walk i własne wnioski, które zaskoczą wielu czytelników.Dużym udogodnieniem jest trzydzieści pięć map obrazujących kolejne walki korpusu.Fragment książki„To nie jest koniec. To nie jest nawet początek końca. Ale jest to może koniec początku.” – tak mówił Winston Churchill 11 listopada 1942 roku, w orędziu adresowanym do Brytyjczyków. Jednak był to początek końca. Oddziały Wspólnoty Brytyjskiej przebijały się przez linie obronne Niemców pod El Alamein, a miesiąc później Armia Czerwona przeprowadziła swoją pierwszą wielką kontrofensywę na froncie wschodnim.Po raz pierwszy od początku wojny nazistowskie Niemcy zostały zmuszone do obrony i wkrótce spotkały się z koszmarem walki na trzech frontach.Odpowiedź Hitlera była do przewidzenia. Rozkazał formowanie nowych dywizji i zwiększenie liczby formacji pancernych. Nie jest specjalnym zaskoczeniem, że Heinrich Himmler, Reichsführer SS, zapewnił jednostkom Waffen SS udział w tym procesie. Rozrost tej formacji był pożądany z dwóch powodów. Po pierwsze, przywódcy hitlerowscy widzieli w tej organizacji przeciwwagę dla Wehrmachtu, któremu nigdy całkowicie nie ufali. Po drugie, w razie zamieszek wewnątrz Niemiec, raczej Waffen SS niż armia będzie przywracać ład i porządek.W 1943 roku powstały trzy nowe dywizje grenadierów pancernych Waffen SS. 9. i 10. Dywizja powstały ma początku tego roku, zaś 12. Dywizja Hitlerjugend została powołana do życia rozkazem wodza dnia 24 czerwca. Jednostki te dołączyły do istniejących już 1. Dywizji Leibstandarte Adolf Hitler, 2. Dywizji Das Reich, 3. Dywizji Totenkopf i 5. Dywizji Grenadierów Pancernych Wiking. Przed końcem 1943 roku wszystkie te dywizje zostały zreorganizowane i przemianowane na dywizje pancerne.