Finał "Kronik Wardstone" jest dobry, ale nieco rozczarowuje. Czytając ostatnią część serii, ma się wrażenie, że pominęło się przynajmniej jedną część. Wątek Alice i Lukrasty jest co najmniej dziwny i wprowadzony tak naprawdę znikąd. Brakuje też trochę więcej miejsca dla starego Gregory'ego, który UWAGA SPOILER umiera jak pierwszy lepszy bohater (dobrze, że chociaż Tom go pochował). Wszystko dzieje się tutaj za szybko. Delaney, idąc taką a nie inną ścieżką, powinien po dwunastym tomie dać czytelnikowi jeszcze co najmniej dwa. Tymczasem dostajemy jedną niezbyt obszerną książkę, gdzie zostaje wrzucone praktycznie wszystko, jakby autor chciał nam powiedzieć: "Kończę to jak najszybciej, bo muszę zabrać się za kontynuację serii". Jego styl polegający na szybkim przechodzeniu z jednego wydarzenia do drugiego tym razem się nie sprawdza.
Dlaczego?
Ano dlatego, że kilka momentów zostaje zwyczajnie wypaczonych z emocji i wiarygodności. Sam opis, że ktoś był wściekły czy smutny, nie wystarcza. Nie w ostatnim tomie serii. Tu potrzeba czasu na rozwój fabuły - a Delaney nam go po prostu nie daje.
Na szczęście są też plusy. Postać Grimalkin i sposób zabicia Złego - całkiem, całkiem. Sporo akcji, dialogów - książka nie męczy, szybko się ją czyta. Zakończenie z Tomem i kwestia Kamienia Strażniczego też zaliczyć trzeba do plusów.
Jest to dobra część, choć w finale autor mógł pokazać coś więcej. Powieść wypada dobrze na tle innych części serii, jednak nie do końca broni się jako zakończenie serii. Mogło być z rozmachem, wyszło dobrze i klimatycznie, ale skromnie.
Naciągane 7/10

Finał "Kronik Wardstone" jest dobry, ale nieco rozczarowuje. Czytając ostatnią część serii, ma się wrażenie, że pominęło się przynajmniej jedną część. Wątek Alice i Lukrasty jest co najmniej dziwny i wprowadzony tak naprawdę znikąd. Brakuje też trochę więcej miejsca dla starego Gregory'ego, który UWAGA SPOILER umiera jak pierwszy lepszy bohater (dobrze, że chociaż Tom go...