Piękna historii pierworodnej córki Bony Sforzy, która rzucona została w wir intryg, wojen i zdrad. Izabela Jagiellonka przedstawiona została bardzo dobrze. Polubiłam ją od pierwszych stron, a w miarę rozwoju akcji i przewracania kolejnych kartek, moja sympatia doń rosła. Autorka świetnie ukazała jej walkę o tron dla syna, jej rozterki powodowane matczyną troską, ale i królewskim obowiązkiem, kobiecą intuicją. Powieść pełna jest skrajnych emocji, całej palety charakterów i postaci oraz kawału historii przedstawionej w prosty sposób.

Jedyne, co mnie zawiodło, co momentami nieciekawe stylizacje językowe. Pani Zerling, w niektórych zdaniach, użyła zbyt współczesnego słownictwa. Brakło mi również zwieńczenia książki dobrą puentą. Mimo wszystko "Izabelę" czytało się bardzo dobrze.

Piękna historii pierworodnej córki Bony Sforzy, która rzucona została w wir intryg, wojen i zdrad. Izabela Jagiellonka przedstawiona została bardzo dobrze. Polubiłam ją od pierwszych stron, a w miarę rozwoju akcji i przewracania kolejnych kartek, moja sympatia doń rosła. Autorka świetnie ukazała jej walkę o tron dla syna, jej rozterki powodowane matczyną troską, ale i...

Kolejna biografia przekonująca nas, że królewną być to wcale nie jest łatwa sprawa. Oznacza podporządkowanie konwenansom, interesom rodu, kraju, realizację cudzych planów, aspiracji.
Izabela - najstarsza córka Zygmunta Starego i Bony, wcześnie wydana za mąż, wcześnie owdowiała, podporządkowana matce, a później interesom syna, dzieląca swe dorosłe życie między Węgrami a Polską.

Kolejna biografia przekonująca nas, że królewną być to wcale nie jest łatwa sprawa. Oznacza podporządkowanie konwenansom, interesom rodu, kraju, realizację cudzych planów, aspiracji.
Izabela - najstarsza córka Zygmunta Starego i Bony, wcześnie wydana za mąż, wcześnie owdowiała, podporządkowana matce, a później interesom syna, dzieląca swe dorosłe życie między Węgrami a Polską.

Rewelacyjna książka, która ukazuje dzieje najstarszej córki Zygmunta Starego i Bony- Izabeli Jagiellonki.Świetnie nakreślona sytuacja polityczna XVI-wiecznej środkowej Europy. Autorka sporo miejsca poświęciła też Bonie, Zygmuntowi Augustowi, Sulejmanowi, a także sytuacji XVI-wiecznych Węgier.
Czytało mi się rewelacyjnie, nie mogłam się oderwać.
Warto przeczytać !

Rewelacyjna książka, która ukazuje dzieje najstarszej córki Zygmunta Starego i Bony- Izabeli Jagiellonki.Świetnie nakreślona sytuacja polityczna XVI-wiecznej środkowej Europy. Autorka sporo miejsca poświęciła też Bonie, Zygmuntowi Augustowi, Sulejmanowi, a także sytuacji XVI-wiecznych Węgier.
Czytało mi się rewelacyjnie, nie mogłam się oderwać.
Warto przeczytać !

Historia Izabeli Jagiellonki córki Zygmunta Starego i Bony.Jako młoda dziewczyna zostaje wydana za mąż za dużo starszego Jana Zapolię i wysłana na Węgry.Zaraz po ślubie zachodzi w ciążę i wydaje na świat syna.W tym samym czasie zostaje wdową.Zagubiona chce wracać do Polski,jednak matka odradza jej.Musi zostać i walczyć o miejsce dla syna.Jest przeganiana z miejsca na miejsce.W ostateczności wraca do ojczystego kraju z nastoletnim synem,by po latach powrócić na Węgry.Pięknie napisana książka,prostym językiem.POLECAM!

Historia Izabeli Jagiellonki córki Zygmunta Starego i Bony.Jako młoda dziewczyna zostaje wydana za mąż za dużo starszego Jana Zapolię i wysłana na Węgry.Zaraz po ślubie zachodzi w ciążę i wydaje na świat syna.W tym samym czasie zostaje wdową.Zagubiona chce wracać do Polski,jednak matka odradza jej.Musi zostać i walczyć o miejsce dla syna.Jest przeganiana z miejsca na...

Fatalnie napisana opowieść o wielce interesującej postaci.

Rażąco współczesny język.
Na przykład o biskupie Martinuzzim autorka pisze:
"traktował Izabelę z lekceważeniem jak typowy męski szowinista".
Zgroza.

Szkoda czasu na taką lekturę.

Fatalnie napisana opowieść o wielce interesującej postaci.

Rażąco współczesny język.
Na przykład o biskupie Martinuzzim autorka pisze:
"traktował Izabelę z lekceważeniem jak typowy męski szowinista".
Zgroza.

Szkoda czasu na taką lekturę.

Zaledwie 40 lat żyła córka Zygmunta Starego i Bony, wdowa po węgierskim królu Janie Zapolya, Izabela Jagiellonka. Poza szczęśliwym dzieciństwem w Krakowie i krótkim małżeństwem z królem Węgier, tragiczne to było życie, pełne walki o utrzymanie tronu dla siebie i syna Jana Zygmunta. Wciąż lawirująca pomiędzy dwoma potężnymi władcami
- Sulejmanem II Wspaniałym i Ferdynandem Habsburgiem wykazała się wielką zręcznością, bo zachowanie życia, a zwłaszcza życia syna nie było rzeczą łatwą.
Dla miłośników tureckiego serialu "Wspaniałe Stulecie" książka daje bardzo ciekawy wgląd na wydarzenia przedstawione w filmie, ale od "naszej" strony. Napisana potoczyście, lekko archaizowanym językiem jest doskonałą lekturą na jeden lub dwa wieczory, bo czyta się świetnie.
Na pochwałę zasługuje też bardzo staranne wydanie przez Oficynę Wydawniczą RYTM.

Zaledwie 40 lat żyła córka Zygmunta Starego i Bony, wdowa po węgierskim królu Janie Zapolya, Izabela Jagiellonka. Poza szczęśliwym dzieciństwem w Krakowie i krótkim małżeństwem z królem Węgier, tragiczne to było życie, pełne walki o utrzymanie tronu dla siebie i syna Jana Zygmunta. Wciąż lawirująca pomiędzy dwoma potężnymi władcami
- Sulejmanem II Wspaniałym i Ferdynandem...

Buro-szara okładka. Na niej portret trzydziestosześcioletniej Izabeli Jagiellonki – Izabela ma poważny, skupiony wyraz twarzy, włosy schowane pod chustą, ubrana jest w czarny, skromny wdowi strój. W tle ciąg portretów członków rodziny Izabelli (przedruk z dziesięciu miniatur portretowych rodziny Jagiellonów, rok powstania: ok. 1565).
Ówczesnym zwyczajem malowane twarze są dostojne, nie pokazują wielu emocji, a wizerunki wdów są celowo oszpecane, aby kobiety wyglądały na pogrążone w żałobie i nieszczęśliwe. Podtytuł książki brzmi: Los tak chciał.
Niestety nie jestem znawcą historii Polski XVI wieku, poza Zygmuntami, Boną, Barbarą Radziwłłówną resztę postaci pogrążyła niepamięć – w związku z tym pierwsze skojarzenie związane z główną bohaterką: bezwolna, sztywna i nudna.

Nie zachęca do lektury, prawda?

Książkę dostrzegam na półce nowości w bibliotece (wyd: 2015r.). W tym dniu nie było nic innego, co przykułoby moją uwagę, więc mimo pierwszego złego wrażenia decyduję się ją pożyczyć.
I co znajduję w środku?

Polska i Europa XVI wieku: targana konfliktami; o wpływy walczą potężni renesansowi władcy, wśród których prym wiodą Habsburgowie. Do gry wkracza przebiegły sułtan Sulejman.
Powieść obejmuje okres 33 lat. Poznajemy siedmioletnią Izabelę – rezolutną, uroczą dziewczynkę od małego wychowywaną na władczynie (jako jedynej z 3 córek matka Bona Sforza rozpoczęła starania o wypływowe zamążpójście już w wieku kilku lat). Świetnie wykształcona, odważna, jak się później okazuje namiętna i zdecydowana walczy o dziedzictwo, manewruje pomiędzy 'przyjaznymi' nieprzyjaciółmi, układa z rodziną, lokuje nie zawsze trafnie uczucia i sentymenty...

Opowieść porwała mnie na cały tydzień, zachęciła do poszukiwań filmów, innych książek z epoki, zawładnęła wyobraźnią na tyle, że w snach kilkukrotnie pojawiły się wątki historyczne… ;-)
Przyjemność czytania porównywalna do przyjemności z czytania 'Koron' Cherezińskiej.

Buro-szara okładka. Na niej portret trzydziestosześcioletniej Izabeli Jagiellonki – Izabela ma poważny, skupiony wyraz twarzy, włosy schowane pod chustą, ubrana jest w czarny, skromny wdowi strój. W tle ciąg portretów członków rodziny Izabelli (przedruk z dziesięciu miniatur portretowych rodziny Jagiellonów, rok powstania: ok. 1565).
Ówczesnym zwyczajem malowane twarze są...