Czy kiedykolwiek zastanawiałeś/zastanawiałaś się jak czuje się małe dziecko w wieku 10lat, której lekarz przekazuje wiadomość, że niedługo umrze? Co mogło czuć to dziecko gdy rodzice bali się z nim przebywać, żeby cały czas nie płakać, a jedyną osobą, która jest zawsze przy nim to obca kobieta, którą nazywa Ciocią Różą? Jak to jest kiedy domem małego dziecka staje się szpital? Sięgnij po tę książkę aby otrzymać odpowiedzi lub potwierdzić swoje odczucia.

Bohaterem książki jest tytułowy Oskar. Chłopiec chory na raka. Prawie całe swoje życie spędził w szpitalu. Jego rodzice mieszkają daleko dlatego odwiedzają go tylko raz w tygodniu (w niedziele). Chłopiec dzięki Pani Róży, która jako wolontariusz zajmuje się dziećmi i bawi się z nimi, zaczął pisać listy do Boga, w których poznajemy jego historię i jego wrażenia z ostatnich dni życia. Może i chłopiec nie zajmuję się sztuką epistolarną jak np. Werter, ale jak na małego chłopczyka jest bardzo mądry i zabawny ;]. Ciotka Róża jak ją nazywa Oskar podpowiada chłopcu, żeby każdy jego dzień trwał 10 lat. Chłopiec w tak szybkim czasie dorasta, zakochuje się, traci dziewczynę, wychodzi za mąż oraz powoli się starzeje. Dzięki temu pomysłowi dziecko przeżyło w tak krótkim czasie wszystko to co my będziemy przeżywali przez setkę lat ;].


Cała opowieść jest bardzo wzruszająca i pouczająca. Po raz pierwszy przeczytałam coś tego autora i mogę już powiedzieć, że nie odpuszczę innych jego książek ;] W tak, krótkiej książeczce autor umieścił wszystko co dzieje się podczas śmierci najbliżej osoby i zbliżenie się jej do Boga. Oskar to bardzo mądry chłopiec, który bardzo szybko można powiedzieć, że "dorósł". Uważam go za bardzo barwną, uczuciową i zabawną postać tej książki. Nie było chwili, w której ten chłopiec by mnie nie zaskakiwała i bardzo go polubiłam. Gdyby był starszy byłby idealnym kandydatem na męża ;] (Chyba zazdroszczę troszkę tej Peggy Blue;]).

Pani Róża to bardzo interesująca postać, którą poznajemy z kompletnie innej strony. Jest to postać bardzo zabawna i kreatywna. Spokojnie pomogła dziecku żyć tymi ostatnimi dniami i cieszyć się razem z nim z każdej chwili. Myślę, że zastąpiła Oskarowi tak na prawdę rodziców, którzy nie radzili sobie z tą sytuacją, ale również pod koniec zbliżyła ich do Oskarka. Pod koniec książki okazuje się, że ona również ma swoje tajemnice ;].

Książkę polecam wszystkim, gdyż mimo tych kilkudziesięciu stron to książka jest bardzo interesująca i odkrywa nam niesprawiedliwość jaka panuje na świecie. Nie uważam żadnej minuty, którą spędziłam nad tą książką za straconą jedyne co mi w niej przeszkadzało to to, że wątki za szybko się rozwijały i akcja skończyła się tak szybko. Zapraszam do dzielenia się wrażeniami ;]

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś/zastanawiałaś się jak czuje się małe dziecko w wieku 10lat, której lekarz przekazuje wiadomość, że niedługo umrze? Co mogło czuć to dziecko gdy rodzice bali się z nim przebywać, żeby cały czas nie płakać, a jedyną osobą, która jest zawsze przy nim to obca kobieta, którą nazywa Ciocią Różą? Jak to jest kiedy domem małego dziecka staje się...