Tak się nie robi. Nie kreuje się kilkunastu bohaterów głównych i setki pobocznych, nie tworzy się im ciekawych historii, a potem na koniec, po kilkunastu grubych tomiszczach, gdy człowiek lata wyczekiwał, nie spał po nocach i rozmyślał nad fabułą, nie zostawia się większości wątków otwartych, z pytaniami typu przeżył/a czy nie? Jedyną zamkniętą historią jest ta dotycząca głównego bohatera, która jak dla mnie, była najmniej ciekawą częścią cyklu. Reszta postaci? Albo zginęła (bardzo często bezsensownie, głupio, gdzieś poza kadrem), albo żyje (tyle wiemy, co się z nimi stało - Koło raczy wiedzieć) albo co najgorsze - nie wiemy. Mogą żyć, albo i nie, mogli paść z odniesionych ran, mogły ich zjeść trolloki. Autor (zbiorowy) postanowił uciąć historię po bitwie i kropka. Jednym może to pasować, innym nie. Ja skończyłam czytać sześć miesięcy temu i dalej jestem zła jak Siuan podczas prania bielizny. To za rozległa, zbyt epicka historia by kończyć (masakrować!) ją w taki sposób. Chyba w żadnym innym cyklu aż tak nie brakowało mi epilogu. Lubię otwarte zakończenia, ale nie w tym przypadku.

A ogólnie? Nie mogę się przyczepić do warsztatu Sandersona, podoba mi się jego styl. Opis walk, przedstawienie świata - naprawdę wysoki poziom.
Jednak diabeł tkwi w szczegółach. Wydaje się jakby autor bardzo chciał mieć tę książkę z głowy. Kilka wątków domagało się pociągnięcia, kilka(naście) relacji między bohaterami aż ryczało o rozwinięcie i więcej uwagi, kilka natomiast niepotrzebnie rozdmuchano. Kilka postaci, nawet tych odgrywających ważną rolę we wcześniejszych tomach, po prostu znikło. Rozumiem, że autor musiał się zmieścić w jednym tomie (i tak obszernym) ale...!
I chyba właśnie tak należy podsumować książkę: dobra ale!, nieźle się czytało ale!, fajne postacie ale! A to chyba niestety nie najlepiej świadczy o książce. Niestety bo naprawdę chciałam żeby było inaczej. Moja bardzo nieobiektywna opinia.

Tak się nie robi. Nie kreuje się kilkunastu bohaterów głównych i setki pobocznych, nie tworzy się im ciekawych historii, a potem na koniec, po kilkunastu grubych tomiszczach, gdy człowiek lata wyczekiwał, nie spał po nocach i rozmyślał nad fabułą, nie zostawia się większości wątków otwartych, z pytaniami typu przeżył/a czy nie? Jedyną zamkniętą historią jest ta dotycząca...