Nie wiedziałam, że to, co tam zastanę, to będą zgliszcza muru. Tego rzeczywistego i tego, co rósł mimowolnie gdzieś w środku człowieka — równie silnie, jak chęć jakiegoś przeskoczenia, podkopania, przelotu na drugą, lepszą stronę. Myślałam, że to będzie pęczek martwej historii, ot taka retrospekcja wydarzenie po wydarzeniu. Myślałam, że jakiś pan w swoim gabinecie pełnym starych fotografii powie "był taki mur", a ja przytaknę i pójdę dalej, bo historia Niemiec ni to mnie ziębi, ni grzeje. Naprawdę mało wiary pokładałam w tym reportażu, do którego zdjęcia robił Filip Springer (od pierwszego spojrzenia to widać, a lubię Springera; potem dopiero myśl: zdjęcia nieistniejącego muru? po co?), a który zmieścił w sobie kilkanaście głosów; każdy z innej strony, każdy o czym innym. Wszystko ważne i zatrzymujące w miejscu. Naprawdę nie myślałam, że ten krótki zbiór reportaży o berlińskim murze może tak zaciekawić. I być tak... niedosłowny.

więcej: http://przestrzenie-tekstu.blogspot.com/2016/02/mur-12-kawakow-o-berlinie.html

Nie wiedziałam, że to, co tam zastanę, to będą zgliszcza muru. Tego rzeczywistego i tego, co rósł mimowolnie gdzieś w środku człowieka — równie silnie, jak chęć jakiegoś przeskoczenia, podkopania, przelotu na drugą, lepszą stronę. Myślałam, że to będzie pęczek martwej historii, ot taka retrospekcja wydarzenie po wydarzeniu. Myślałam, że jakiś pan w swoim gabinecie pełnym...