Jest to druga pozycja tej autorki, po którą sięgnęłam, ale tak diametralnie różna od przeczytanych wcześniej Szpilek od Manolo.

Właśnie skończyłam czytać i jest we mnie tyle emocji, że nie wiem co napisać... Ta książka mnie rozwaliła i myślę, że jeszcze długo będzie mi chodzić po głowie. Była tak przejmująca i porywająca, że dawkowałam ją sobie kawałkami i im bliżej końca byłam, żałowałam że nie mogę zacząć jej od nowa.
Historia Amelii i Aleksa dwojga młodych ludzi z różnych światów, którzy spotykają się w dramatycznych okolicznościach i zakochują w sobie. Jednak dzieli ich wszystko, a łączy wielka miłość. On skin o radykalnych poglądach, które ciężko pojąć i zrozumieć, a przede nie można zaakceptować. Jego brutalność i radość z niej poraża. Jednak poznając jego grupę, która się wspiera, jest razem w każdej sytuacji, mogę zrozumieć dlaczego do niej dołączył. Byli to jedyni ludzie, którym na nim zależało, którzy go rozumieli i w których miał oparcie, bo niestety rodzina Aleksa nie stanęła na wysokości zadania. Samotny, nierozumiany i nie mający w nikim oparcia chłopiec wyrasta na mężczyznę, który nawet nie wie jak bardzo wewnętrznie pragnie miłości i akceptacji. Względnie znajduje ją w swojej grupie skinów, których opiekunem jest Jaro (przy okazji bardzo mądry facet, który traktuje ich trochę po ojcowsku). Jednak najwięcej miłości Aleks otrzymuje od poznanej Amelii, w której zakochuje się bez pamięci, którą może chronić i mieć w niej oparcie. To pokrewna dusza, którą opiekował się już w przedszkolu. Jej miłość powoli go uspokaja, jest jego opoką. To ona próbuje załagodzić bardzo napięte stosunki z jego ojcem, utwierdzić go w przekonaniu, że jak każdy zasługuje na miłość. I ona mu ją daje. Dziewczyna z dobrego domu, która nie do końca jest grzeczną córeczką i która cierpi z powodu swoich błędów, przez które straciła ukochanego brata. Jej miłość do Aleksa jest tak wielka, że nie jest w stanie wyznać mu prawdy o sobie. Prawdy, że jest wszystkim czego on zgodnie ze swoimi przekonaniami nienawidzi. Ostatecznie, mimo wszystko miłość zwycięża, choć nie tak jakbyśmy sobie tego życzyli...
Ta książka poraziła mnie brutalnością i siłą nienawiści, którą noszą w sobie skini. Nie jestem w stanie pojąć ich nietolerancji dla innych nacji.
Przewaliła się przeze mnie taka ilość emocji, jakby uderzyła we mnie fala tsunami. Radość, szczęście, miłość, żal, smutek, złość, gniew i rozpacz... Oj, ryczałam bardzo, do tej pory zbieram się z kolan, długo będę ją wspominać...
i polecać każdemu

Jest to druga pozycja tej autorki, po którą sięgnęłam, ale tak diametralnie różna od przeczytanych wcześniej Szpilek od Manolo.

Właśnie skończyłam czytać i jest we mnie tyle emocji, że nie wiem co napisać... Ta książka mnie rozwaliła i myślę, że jeszcze długo będzie mi chodzić po głowie. Była tak przejmująca i porywająca, że dawkowałam ją sobie kawałkami i im bliżej końca...