Ostatnia część antologii zakończona :) To była piękna podróż przez historię polskiego reportażu. Ta część, podobnie do poprzednich daje pełen przekrój przez style, tematykę i gatunki reportaży. Czytało się ciekawie i wciągająco choć ze względu na gabaryty pozycji- trochę czasu to zajęło. Duży szacunek dla autorów za zebranie i przygotowanie całości. Zdecydowanie polecam tę pozycję jak i całą antologię!

Ostatnia część antologii zakończona :) To była piękna podróż przez historię polskiego reportażu. Ta część, podobnie do poprzednich daje pełen przekrój przez style, tematykę i gatunki reportaży. Czytało się ciekawie i wciągająco choć ze względu na gabaryty pozycji- trochę czasu to zajęło. Duży szacunek dla autorów za zebranie i przygotowanie całości. Zdecydowanie polecam tę...

Pierwsza część "Antologii" oczarowała mnie, drugą przeczytałam z zaciekawieniem, a po lekturze tej części mam mieszane odczucia.

Tom otwiera relacja Bolesława Prusa z podróży na Wołyń w 1910 r., lubię styl autora, jego poczucie humoru i spojrzenie na świat. Podobał mi się też opis epidemii ospy we Wrocławiu w 1963 r. autorstwa Jerzego Ambroziewicza oraz relacja z Konga Olgierda Budrewicza, choć jestem przeciwna polowaniom. Wiele z reportaży wybranych do tej części ma wydźwięk pesymistyczny, w efekcie po lekturze czuję się przytłoczona trudnymi tematami.

Pierwsza część "Antologii" oczarowała mnie, drugą przeczytałam z zaciekawieniem, a po lekturze tej części mam mieszane odczucia.

Tom otwiera relacja Bolesława Prusa z podróży na Wołyń w 1910 r., lubię styl autora, jego poczucie humoru i spojrzenie na świat. Podobał mi się też opis epidemii ospy we Wrocławiu w 1963 r. autorstwa Jerzego Ambroziewicza oraz relacja z Konga...

Po pierwszych dwóch musiałem przeczytać także i trzeci. Jednak z jedną małą różnica. Jeśli dwa pierwsze tomy czytałem z zapartym tchem, tak przy trzecim emocje opadły. Może za sprawą braku elementu zaskoczenia, może zaczęła przerażać obietosc, a może po prostu się znudziłem formą. Nie zmienia to faktu, że warto sięgać po każdy z tych tomów. Każdy znajdzie coś dla siebie.

Po pierwszych dwóch musiałem przeczytać także i trzeci. Jednak z jedną małą różnica. Jeśli dwa pierwsze tomy czytałem z zapartym tchem, tak przy trzecim emocje opadły. Może za sprawą braku elementu zaskoczenia, może zaczęła przerażać obietosc, a może po prostu się znudziłem formą. Nie zmienia to faktu, że warto sięgać po każdy z tych tomów. Każdy znajdzie coś dla siebie.

Nie wiem, czy to kwestia tego, iż tom ten znakomitego cyklu "Antologii polskiego reportażu" jest suplementem powstałym przy aplauzie i na życzenie czytelników tomów 1. i 2. - stąd też, siłą rzeczy wszystko, co najlepsze znalazło się tamże - czy też przemawia przeze mnie moje przytłoczenie ciężarem tematów raczej nienastrajających pozytywnie, czy też brak w tym tomie reportaży i esejów z zakresu moich zainteresowań.

Cokolwiek by na to nie wpłynęło, w mojej ocenie, najbardziej "męczący" tom. A w zasadzie jedyny męczący tom. Dużo tekstów, które wymagają naciągania definicji literatury faktu, nadmiar polityki i "taniej" - choć ciekawej z perspektywy czasu - sensacji.

Najlepsze i najbardziej poruszające są bodajże teksty z okresu poprzedzającego, lub dokumentującego, pierwsze dni II Wojny Światowej. Wśród nich:

- "W obozie koncentracyjnym" (Andrzej Rogowicz, 1936),który zaskakuje dość swobodną relacją z obozu koncentracyjnego w Dachau, w czasie kiedy przetrzymywano tam "element zbędny i wywrotowy";

- "Wrzesień Warszawy 1939. Reportaż" (Zofia Petersowa, 1946),będący wstrząsającą relacją z dni poprzedzających pandemonium, które nastąpiło po 1 września w Warszawie;

- "Treblinka. Reportaż" (Rachela Auerbach, 1947),będąca szokującą (–"Uważaj – ostrzega go drugi – na nóżce wisi jeszcze kawałek ciała.") członkini Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce z "śledztwa" w Treblince;

- ... oraz niemalże kafkowski "Za kratami i drutami Trzeciej Rzeszy. Reportaże" (Stanisław Nogaj, 1939),o eskalacji okrucieństwa w obozach koncentracyjnych Rzeszy, na kilka lat przed wybuchem II WŚ, przez pryzmat "odysei" doświadczającego pobytu w nich Polaka, Józefa Holeczka.

Poza powyższymi, mocno zapadają w pamięć reportaż Jerzego Ambroziewicza p.t. "Zaraza" (1965),który niemal grając na nucie historii post-apokaliptycznej opowiada o zarazie ospy, która nawiedziła Wrocław w 1963 i reportaż o śledztwie w sprawie tajemniczego zatrucia z 1976 (Jakub Kopeć, "Historia detektywna"),który czyta się, jak rasowy kryminał.

Oczywiście, choć ocena tego tomu, to rzeczywiście rzecz czysto subiektywna, to wciąż stanowi on świetne, choć przyćmione światłem dwóch wcześniejszych - wybitnych - antologii z cyklu. Mimo wszystko, polecam!

Nie wiem, czy to kwestia tego, iż tom ten znakomitego cyklu "Antologii polskiego reportażu" jest suplementem powstałym przy aplauzie i na życzenie czytelników tomów 1. i 2. - stąd też, siłą rzeczy wszystko, co najlepsze znalazło się tamże - czy też przemawia przeze mnie moje przytłoczenie ciężarem tematów raczej nienastrajających pozytywnie, czy też brak w tym tomie...

KAŻDY, w jednym z trzech tomów antologii znajdzie coś dla siebie - autora, temat, sposób formułowania myśli... Lektura obowiązkowa!!

KAŻDY, w jednym z trzech tomów antologii znajdzie coś dla siebie - autora, temat, sposób formułowania myśli... Lektura obowiązkowa!!

Sięgając po tę pozycję zastanawiałem się jakie wrażenia będę miał po jej skończeniu. Bardzo, bardzo dobre dwa pierwsze tomy Antologii postawiły poprzeczkę bardzo wysoko. A tu trzeci tom, wydany oddzielnie, zawierający reportaże, które nie zmieściły się w pierwszych dwóch tomach. Stwarzało to momentalnie wrażenie, że są to reportaże w jakiś sposób gorsze.
A otrzymaliśmy tom, który w żaden sposób nie odbiega od dwóch pierwszych. Tom, w którym są reportaże wybitne, pozostawiające wrażenie przeczytania czegoś nietuzinkowego.
Z całą pewnością jest to dzieło, które każdy amator reportażu powinien przeczytać.

Sięgając po tę pozycję zastanawiałem się jakie wrażenia będę miał po jej skończeniu. Bardzo, bardzo dobre dwa pierwsze tomy Antologii postawiły poprzeczkę bardzo wysoko. A tu trzeci tom, wydany oddzielnie, zawierający reportaże, które nie zmieściły się w pierwszych dwóch tomach. Stwarzało to momentalnie wrażenie, że są to reportaże w jakiś sposób gorsze.
A otrzymaliśmy tom,...

Mariusz Szczygieł - to nazwisko przyciąga mnie jak magnes. Dałam sobie dużo czasu na przeczytanie ostatniego tomu i oto koniec. Było warto. Nie wszystkie reportaże były dla mnie równie ciekawe, ale to kwestia gustu. Polecam całą trylogię.

Mariusz Szczygieł - to nazwisko przyciąga mnie jak magnes. Dałam sobie dużo czasu na przeczytanie ostatniego tomu i oto koniec. Było warto. Nie wszystkie reportaże były dla mnie równie ciekawe, ale to kwestia gustu. Polecam całą trylogię.

Wspaniale, że udało sie zebrać w kilku tomach tyle niesamowitych reportaży.

Wspaniale, że udało sie zebrać w kilku tomach tyle niesamowitych reportaży.

IMHO najciekawszy ze wszystkich trzech tomów. Niesamowita rozpiętość tematyczna.
Teksty zachęciły mnie do zapoznania się bliżej z dorobkiem literackim kilku autorów zawartych w tej antologii, m.in. "Mój kolega czarownik" - o pierwszych polskich lekarzach w Kongo wysłanych tam z ramienia ONZ i PCK.

IMHO najciekawszy ze wszystkich trzech tomów. Niesamowita rozpiętość tematyczna.
Teksty zachęciły mnie do zapoznania się bliżej z dorobkiem literackim kilku autorów zawartych w tej antologii, m.in. "Mój kolega czarownik" - o pierwszych polskich lekarzach w Kongo wysłanych tam z ramienia ONZ i PCK.

dzieki niemu dowiedziałam sie ze prus pisał reportarze.swietna pozycja.

dzieki niemu dowiedziałam sie ze prus pisał reportarze.swietna pozycja.