A„Zniewolony umysł”
Czesław Miłosz
(zbiór 9 esejów)
Książka składa się z 9 rozdziałów, esejów. Pierwszy to alegoria pigułek szczęścia zaczerpnięta od Witkiewicza. Drugi analizuje i porównuje intelektualistów Wschodu vs. Zachodu. W trzecim zapoznamy się z kilkoma obliczami zjawiska jakim jest Ketman. Następne rozdziały to opis poetów i literatów, ukrytych pod pseudonimami Alfa, Beta, Gamma oraz Delta. W ósmym znajdziemy opis człowieka na tle marksistowskiej filozofii historii. A ostatni to opis Bałtów, bliskich autorowi, ponieważ urodził się na Litwie.
Książka jest spowiedzią autora, który wyznaje grzechy tzw. Zachodowi. Pisze do obcokrajowców, tłumaczy, spekuluje i daje do osądzenia postępowanie ludzi podczas „komuny”. Tłumaczy historię kraju nad Wisłą, na zasadzie przyczynowo – skutkowym odruchu ludzkiego umysłu. Wojny, głód, prześladowania, obozy zagłady, śmierć i brak tożsamości odciskają piętno na człowieku. Chce coś zmienić, polepszyć byt, złapać się jak tonący brzytwy czegoś, co pomoże mu zacząć „normalnie” żyć. Przychodzi ze Wschodu Armia Czerwona niosąc, „zbawienie”. Jak by się zachował Anglik, Niemiec czy Francuz na miejscu tych ludzi? Jak byś Ty się zachował?
Te wszystkie opisy, historie nie są usprawiedliwieniem, bardziej zrozumieniem. Kogo można obwiniać, komu wybaczyć a kogo zrozumieć? Czy istnieje jeden klucz na te pytania? Nie. Miłosz go nie znalazł. Powiedziałabym, że popadł bardziej w tzw. „smaczki” obwiniając swoich kolegów za poddanie się Nowej Wierze. Zauważyć można, że opisuje tylko tych, z którymi nie miał dobrych stosunków, jak np. Gamma (Sam zainteresowany tak skomentował książkę: „Zniewolony umysł” to kokietowanie Zachodu przez uciekiniera z zagrożonego wojną kraju (psychoza III wojny światowej)) Nie mnie oceniać. Czuć urazę i czy wtedy zarzuty autora są obiektywne i nie są nadinterpretowane? Nie broniąc i nie oskarżając żadnej z dwóch stron, przejdę do następnego akapitu.
Książka ważna, napisana przez Miłosza na wygnaniu. Znajdująca się na indeksie, nie jest przeterminowana. Opisująca o ludzkim umyśle, naszym zachowaniu, wpływie filozofii i historii na człowieka. Jest pełna metafor i konkretów. Miłosz pisze o ludzkim gniewie, który musiał znaleźć gdzieś ujście. Lata komunizmu były dla naszego kraju ciężkim okresem, który zniszczył nie jedno życie. W imię Nowej Wiary…
(Ciekawostką jest, że drukowano ją w wersji miniaturowej na kartkach „biblijnych” i przerzucano za pomocą balonów do naszego kraju.)
Książka, dla wszystkich, którzy chcą uzupełnić swoją listę o klasyka, noblistę. Podejrzewam, że jednak większość już tę lekturę ma za sobą.

A„Zniewolony umysł”
Czesław Miłosz
(zbiór 9 esejów)
Książka składa się z 9 rozdziałów, esejów. Pierwszy to alegoria pigułek szczęścia zaczerpnięta od Witkiewicza. Drugi analizuje i porównuje intelektualistów Wschodu vs. Zachodu. W trzecim zapoznamy się z kilkoma obliczami zjawiska jakim jest Ketman. Następne rozdziały to opis poetów i literatów, ukrytych pod pseudonimami...