"Zima naszej goryczy" często zostaje oceniana jako jedna z gorszych książek Steinbecka. Niestety nie mam porównania, gdyż jest to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale szczerze mówiąc, nie jestem zawiedziona. Mam jednak dosyć mieszane uczucia, bo jednak spodziewałam się większego fenomenu i moje zdziwienie sięgnęło zenitu, kiedy odkryłam, jak lekkim językiem to dzieło zostało napisane.
W lekturze czytelnik boryka się z ciągłym wahaniem nastroju, w dodatku zupełnie skrajnym - raz wyczuwa nadmierną szczęśliwość, raz przytłaczający smutek, które bardzo ze sobą kontrastują. Zagłębiając się w "Zimę naszej goryczy" rzeczywiście przeniosłam się w zupełnie inny świat biednej rodziny, której gospodarz kłamstwami i przekrętami szukał zastrzyku gotówki, lepszego życia. Jego momentami nierozważne postępowanie wielokrotnie wzbudza współczucie pomieszane z żalem. Pomimo sympatii do bohatera czytelnik wysnuwa prosty wniosek, że prędzej czy później kłamstwa wychodzą na jaw, że trzeba wziąć za nie odpowiedzialność.
Zakończenie książki przejęło mnie najbardziej. Całościowo podobały mi się wykreowane przez autora postacie, choć niektóre z nich wydawały mi się troszkę może infantylne w swoim zachowaniu, tak jakby niektóre ich cechy zostały groteskowo wyolbrzymione.
Ostatecznie spędziłam z tą lekturą miłe, ale także smutne chwile. Sądzę, że pan, który siedział obok mnie na przystanku i zaglądał mi przez ramię, czytając razem ze mną, też się nie nudził :) Polecam i zabieram się za inne dzieła Steinbecka.

"Zima naszej goryczy" często zostaje oceniana jako jedna z gorszych książek Steinbecka. Niestety nie mam porównania, gdyż jest to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale szczerze mówiąc, nie jestem zawiedziona. Mam jednak dosyć mieszane uczucia, bo jednak spodziewałam się większego fenomenu i moje zdziwienie sięgnęło zenitu, kiedy odkryłam, jak lekkim językiem to dzieło...