Nie polecam czytać trzeciej części bez znajomości poprzednich, a szczególnie drugiej. To niejako kontynuacja „Dziewczyny, która igrała z ogniem”.

Ostatnia i chyba najsłabsza część trylogii. 784 stron, choć wszystko, co najlepsze rozgrywa się jak zwykle pod koniec. Za dużo polityki, międzynarodowych afer i duchów przeszłości z KGB włącznie.

Wszystkie tajemnice rozwiązane, kary wymierzone, sprawiedliwość oddana. Jak ja zazdroszczę szwedzkiego prawa, w którym dopuszczalne są tak niesamowite rzeczy, jakie mają miejsce podczas procesu ( nie zdradzę kogo ani z jakiego powodu) O ile w Polsce życie by było prostsze :)
Lisbeth Salander - bohaterka czy niereformowalna smarkula? Ja jestem zaintrygowana – podziwiam i krytykuję, współczuję i karcę, popieram i nie rozumiem...

I co – u diabła – ma takiego w sobie Mikael Blomkvist, że w każdej kolejnej części jakaś niewiasta żyć bez niego nie może... A on przecież nie może odmówić:)

Jeśli wdepnąłeś już w trylogię Millenium – musisz zakończyć swoją przygodę czytając „Zamek...”
Jeśli tego nie zrobisz – poczujesz się niekompletny.

Chylę czoło przed panem Larssonem – to wielka strata i żal, że już nic więcej nie napisze.

Nie polecam czytać trzeciej części bez znajomości poprzednich, a szczególnie drugiej. To niejako kontynuacja „Dziewczyny, która igrała z ogniem”.

Ostatnia i chyba najsłabsza część trylogii. 784 stron, choć wszystko, co najlepsze rozgrywa się jak zwykle pod koniec. Za dużo polityki, międzynarodowych afer i duchów przeszłości z KGB włącznie.

Wszystkie tajemnice rozwiązane,...