Książka, która dała początek wszystkim najważniejszym powieściom Dostojewskiego. Raczej dzieło filozoficzne niż klasyczna powieść. Z posępnym jak turkuć podjadek, wyjątkowo mało sympatycznym pierwszoosobowym narratorem - cynicznym nihilistą i nieudacznikiem trawionym nieustanną męką istnienia. Sterany urzędniczyna, który otrzymawszy niewielki spadek po dalekim krewnym, porzucił pracę, zaszył się w nędznym petersburskim mieszkanku i z tej ponurej samotni pryncypialnie pomstuje na ludzi w imię prawdy, która – choć obmierzła - jest jedynie słuszna i tak niepodważalna jak "dwa razy dwa jest cztery".

„Notatki…” to trudna, ale pierwszorzędna strawa duchowa. Pisząc tę powieść, Dostojewski musiał być w swoim żywiole, gdyż podejmował fundamentalne zagadnienia i pełno w niej tej dostojewszczyzny, którą Marek Hłasko nazwał „obłędem i kwikami duszy”. Autor „Notatek…” bez wątpienia należy do gigantów światowej literatury.

Książka, która dała początek wszystkim najważniejszym powieściom Dostojewskiego. Raczej dzieło filozoficzne niż klasyczna powieść. Z posępnym jak turkuć podjadek, wyjątkowo mało sympatycznym pierwszoosobowym narratorem - cynicznym nihilistą i nieudacznikiem trawionym nieustanną męką istnienia. Sterany urzędniczyna, który otrzymawszy niewielki spadek po dalekim krewnym,...

Opowiadania bardzo mi się podobały. Oczywiście, jak to u Dostojewskiego, postacie poruszają się w świecie szaleństwa i szalonych, nadmiernie wybujałych uczuć.

I tu rodzi się pytanie: czy dusza prawdziwego Rosjanina jest naprawdę kombinacją takich ekstremalnych emocji i wrażeń?

Fantastyczny opis stanu ducha bohaterów, którzy uwikłani w zły los, nie są w stanie zapanować nad swoimi wyborami, choć, o paradoksie, wiedzą, że popełniają błędy.

Polecam.

Opowiadania bardzo mi się podobały. Oczywiście, jak to u Dostojewskiego, postacie poruszają się w świecie szaleństwa i szalonych, nadmiernie wybujałych uczuć.

I tu rodzi się pytanie: czy dusza prawdziwego Rosjanina jest naprawdę kombinacją takich ekstremalnych emocji i wrażeń?

Fantastyczny opis stanu ducha bohaterów, którzy uwikłani w zły los, nie są w stanie zapanować...

Ruminacje obserwowane na otwartym mózgu. Obsesyjno-kompulsywni analizatorzy świata zewnętrznego i wewnętrznego, możemy na moment połączyć się w bólu z geniuszem literatury.

Ruminacje obserwowane na otwartym mózgu. Obsesyjno-kompulsywni analizatorzy świata zewnętrznego i wewnętrznego, możemy na moment połączyć się w bólu z geniuszem literatury.

"Notatki z podziemia" nie okazały się tak wybitne, jak Jordan Peterson zachwalał. Ot czujemy się jak terapeuta wysłuchujący biadolenia małego, zgorzkniałego, pysznego zawistnika. Trochę przypomina współczesnego emo albo typowego lewara (jeśli chodzi o psyche, a nie o poglądy).

Jest kilka śmiesznych fragmentów i było dużo przyjemniej jak przy "Biesach" albo "Idiocie" (swoją drogą ten tytuł lepiej by pasował do notatek).

Ewentualnie można tę pozycję zaliczyć, nie będzie czasem straconym, ale żeby od razu genialne arcydzieło?

"Notatki z podziemia" nie okazały się tak wybitne, jak Jordan Peterson zachwalał. Ot czujemy się jak terapeuta wysłuchujący biadolenia małego, zgorzkniałego, pysznego zawistnika. Trochę przypomina współczesnego emo albo typowego lewara (jeśli chodzi o psyche, a nie o poglądy).

Jest kilka śmiesznych fragmentów i było dużo przyjemniej jak przy "Biesach" albo "Idiocie" (swoją...

Za Notatki

Za Notatki

Ilość błędów i literówek pozbawiła mnie całej przyjemności czytania.

Ilość błędów i literówek pozbawiła mnie całej przyjemności czytania.

(tylko notatki)

(tylko notatki)

Oceniam tutaj tylko Notatki.
Mocna pozycja i punkt przełomowy w twórczości Dostojewskiego; zwrot w kierunku przeklętych problemów. Człowiek z podziemia sprzeciwia się utopijności pomysłu Czernyszewskiego postulując bezsensowną wolność człowieczą. Ostatecznie pokazuje też upadek wyalienowanego indywidualisty-anarchisty w duchu Stirnera.

Powieść nie jest wybitna literacko (jak na inne dzieła Dostojewskiego) ale jest to pozycja istotna. Pokazuje rosyjską polemikę z zachodnimi ideami XIX wieku.

Oceniam tutaj tylko Notatki.
Mocna pozycja i punkt przełomowy w twórczości Dostojewskiego; zwrot w kierunku przeklętych problemów. Człowiek z podziemia sprzeciwia się utopijności pomysłu Czernyszewskiego postulując bezsensowną wolność człowieczą. Ostatecznie pokazuje też upadek wyalienowanego indywidualisty-anarchisty w duchu Stirnera.

Powieść nie jest wybitna literacko...

pozycja o tyle istotna, ażeby dobrze zrozumieć postawę i profil psychologiczny antybohatera; człowieka którym każdy z nas może się stać jeśli wpadnie w spirale wyobrażeń.

pozycja o tyle istotna, ażeby dobrze zrozumieć postawę i profil psychologiczny antybohatera; człowieka którym każdy z nas może się stać jeśli wpadnie w spirale wyobrażeń.

Stanowczo bardziej facecikowe, niż zapamiętaliśmy z przeszłości. Główni bohaterowie negatywnie szokują, tak jak i powinni, acz elementy komediowe bawiły mniej niż kilka lat temu.

Stanowczo bardziej facecikowe, niż zapamiętaliśmy z przeszłości. Główni bohaterowie negatywnie szokują, tak jak i powinni, acz elementy komediowe bawiły mniej niż kilka lat temu.