Kamil Janicki popularyzuje historię z wielkimi sukcesami, o czym świadczą rzesze czytelników sięgających po jego książki i popularność portalu "Ciekawostki historyczne", do którego też chętnie zaglądam. Ale czytając "Żelazne damy" przez cały czas zastanawiałam się, jak daleko można się posunąć w swoich spekulacjach historycznych i jaką formę nadać swoim spekulacjom. Bo prawda jest taka, że źródeł historycznych dotyczących polskiego wczesnego średniowiecza jest bardzo mało. Oglądane są przez rzesze historyków już od dawna i trzeba być nie lada detektywem i psychologiem, by z nich wycisnąć jeszcze coś. Jeszcze jedną interpretację, jeszcze jedną hipotezę. I gdzie się kończy jakoś tam uzasadnione wnioskowanie, a gdzie zaczyna fantazja? Czy Janicki jej aby nie przekroczył? To wolno powieściopisarzowi, ale nie temu, kto pisze dzieło, które ma być popularno-naukowe. Książkę czyta się dobrze, ale zaufania nie wzbudza także przez "tabloidowy" styl i takie samo traktowanie historii połączone z masą przypisów sugerujących naukową powagę.

Kamil Janicki popularyzuje historię z wielkimi sukcesami, o czym świadczą rzesze czytelników sięgających po jego książki i popularność portalu "Ciekawostki historyczne", do którego też chętnie zaglądam. Ale czytając "Żelazne damy" przez cały czas zastanawiałam się, jak daleko można się posunąć w swoich spekulacjach historycznych i jaką formę nadać swoim spekulacjom. Bo...