„Chcesz przez to powiedzieć, że nikt nie odczuwa tego samego świata? Że każdy ma inny świat?”

Filozofia… wywodzi się z greki, przetrwała tysiąclecia, a prawdopodobnie dalej jest nie do końca zbadana. Ten dział wiedzy jest dla mnie tak ogromną abstrakcją, że miałam prawdziwe przerażenie w oczach, gdy zaczynałam czytać tę książkę, choć liczy sobie ledwie 200 stron i ma (żeby nie powiedzieć ogromną) sporą czcionkę. Bo jak to? Ja i filozofia?! Prawdopodobnie unikałam chodzenia na lekcje, gdzie było właśnie o filozofach, bo nie rozumiem ich toku myślenia, przyznaję.

Zaczynając od samego początku, książka opowiada o młodym uczonym, który nudząc się już w Bibliotece Narodowej trafia na tekst o pewnym zapomnianym filozofie. Chłopak jest tak zafascynowany postacią, która praktycznie nie istnieje, że popada w coraz to większy obłęd oraz bierze sobie najwyraźniej za punkt honoru odnalezienia wszystkiego co się tylko da.

No dobrze… w miarę czytania książka napiera takiego trochę tempa. Wiadomy jest fakt, iż zaczynając książkę, ma się wrażenie, że jest najnudniejsza na świecie a później zarzuca się sobie zbyt pochopne ocenianie. W przypadku tej książki jest tak, że im dalej, tym byłam ciekawsza. Postacią Gasparda, bo jego sposób na życie w dzisiejszych czasach nadawałby się jedynie do zakładu psychiatrycznego! Bawił mnie. Na swój sposób mnie bawił, bo jak można być do takiego stopnia przekonanym o swojej boskości?! Gaspard jakoś tak na swój… boski sposób ujął mnie za serce ;) Ciekawa postać, o głupich, lekkomyślnych pomysłach, ale dzięki temu barwna i dość złożona, choć miałam chwilami wrażenie, że jest dzieckiem w ciele młodego dorosłego.

Cóż ja bym mogła napisać na sam koniec… nie znam innych książek Schmitta, choć to pewnie wstyd i hańba nie przeczytać „Oskara i pani Róży”, ale tak, nie posiadam tej książki na swojej liście przeczytanych. Dlatego też pierwsza książka autora jaka powstałą spod jego pióra jest też i moim pierwszym zetknięciem i przypuszczam, że nie ostatnim! ;)

Osoby, które znają i lubią pana Schmitta na pewno dostrzegą w tej pozycji jakieś niedociągnięcia, braki, ogólnie wady, ale mnie książka podobała się dlatego, że nawet ja, osoba która filozofię omija szerokim łukiem z wzajemnością, nie męczyłam się przy czytaniu. Wszystko gładko szło. Nie pozostaje nic innego jak polecić, głównie po to by przekonać się czy warto.

„Chcesz przez to powiedzieć, że nikt nie odczuwa tego samego świata? Że każdy ma inny świat?”

Filozofia… wywodzi się z greki, przetrwała tysiąclecia, a prawdopodobnie dalej jest nie do końca zbadana. Ten dział wiedzy jest dla mnie tak ogromną abstrakcją, że miałam prawdziwe przerażenie w oczach, gdy zaczynałam czytać tę książkę, choć liczy sobie ledwie 200 stron i ma (żeby...