Każdego dnia mijam dział dziecięcy przynajmniej kilkanaście razy. Kątem oka dostrzegam wznowienia klasyków dla dzieci (i przy okazji podłamuje mnie najnowsza "Alicja w Krainie Czarów", zwana dla niepoznaki "Perypetie Alicji na Czarytorium", bo literówka na stronie tytułowej to jednak przegięcie), wydania anglojęzyczne, czy też nowości. Smutny szkielecik na okładce z początku mnie zaniepokoił, potem zaintrygował. Tak, naczytało się babsko horrorów i wszędzie widzi trupy, szkielety i śmierć - czysta makabra i "Szczury Wrocławia". Jakby na to nie patrzeć, ostatnio miałam małą styczność z literaturą dla najmłodszych. Był wiking Tappi i jego renifer Chichotek, a poza tym... cisza.
Pomyślałam zatem, że najwyższy czas przyjrzeć się "co w trawie piszczy" i przekartkować Ignatka. No i tak kartkowałam, kartkowałam, że aż wsiąkłam. Ale o tym za chwilę.


http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2015/12/ignatek-szuka-przyjaciela-czyli-nie.html

Każdego dnia mijam dział dziecięcy przynajmniej kilkanaście razy. Kątem oka dostrzegam wznowienia klasyków dla dzieci (i przy okazji podłamuje mnie najnowsza "Alicja w Krainie Czarów", zwana dla niepoznaki "Perypetie Alicji na Czarytorium", bo literówka na stronie tytułowej to jednak przegięcie), wydania anglojęzyczne, czy też nowości. Smutny szkielecik na okładce z...