Podchodziłem do tej powieści z pewnym dystansem. Jest to moja pierwsza książka tego autora. Z tego co udało mi się wyczytać w internecie można było wywnioskować, że jest to powieść poświęcona ideologii socjalistycznej. Fakt, iż nie znałem jeszcze prozy Hłaski połączony z ideologicznym przesłaniem, nie nastrajały mnie zbyt pozytywnie do tej lektury. Mimo to postanowiłem zaryzykować. I nie żałuję.
Książka opowiada historię chłopaka dorastającego na warszawskim Marymoncie w końcowym okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jest ona zapisem zmagań chłopaka z życiem, znalezieniem lepszej drogi będącej ucieczką od smutnego i prowadzącego do nędzy życia. Autor porusza problem podejmowania decyzji i odnalezienia własnej tożsamości, sensu bytowania. Świetnie oddane realia przedwojennej Warszawy nadają powieści niesamowicie realistyczny, ciężki klimat. Wszystko to, wraz z świetnie wykreowanymi bohaterami, sprawia, że powieść tą bardzo dobrze się czyta. Trzeba tutaj dodać, że autor tworząc tą powieść miał zaledwie 19 lat, co świadczy o jego wybitnym talencie.
Jeżeli chodzi o sam socrealizm, w którym miał pisać autor to został on tutaj proporcjonalnie pomniejszony względem problemów egzystencjalnych, nad którymi rozwodzi się Hłasko. Oczywiście sam komunizm odgrywa w powieści rolę tła, jednak było to wymagane w tamtych czasach, aby powieść w ogóle została wydana.
Ostatecznie książkę wydano 60 lat później, i choć zawiera ona elementy ideologiczne to jej główną zaleta są problemy zmagania się z samym sobą oraz otaczającą nas rzeczywistością. Z tego powodu warto tę powieść przeczytać.
7/10

Podchodziłem do tej powieści z pewnym dystansem. Jest to moja pierwsza książka tego autora. Z tego co udało mi się wyczytać w internecie można było wywnioskować, że jest to powieść poświęcona ideologii socjalistycznej. Fakt, iż nie znałem jeszcze prozy Hłaski połączony z ideologicznym przesłaniem, nie nastrajały mnie zbyt pozytywnie do tej lektury. Mimo to postanowiłem...