„Jedenaście minut” Paulo Coehlo jest moją trzecią stycznością z Autorem i trzecią jego książką, którą przeczytałam za jednym zamachem. Pierwsza była świetna, druga w miarę, a ta plasuje się gdzieś pomiędzy. Nie jest źle.

Coehlo tym razem zabrał się za temat przemaglowany już w każdy możliwy sposób. Miłość i seks. Przedstawia nam historię młodej dziewczyny o imieniu Maria, która po wielu błędach zostaje prostytutką. W jej opowieści chce przybliżyć nam własne przemyślenia, odczucia, pewnie też doświadczenia. Książka jest wciągająca sama w sobie, co wcale nie jest regułą w jego utworach, a zmienna narracja, raz pierwszo-, raz trzecioosobowa, ułatwia i przyśpiesza czytanie. Autor, jak zwykle zresztą, posługuję się pięknym językiem i pisze w pięknym stylu. Niestety idealnie nie jest. Rzeczą, która ewidentnie mu się nie udała jest wizja nastoletniej dziewczyny, widoczna na pierwszych stronach. Podejrzewam, że chciał stworzyć postać dynamiczną, dojrzewającą. Problem polega na tym, że nastolatkę przedstawia jako osobę nieprawdopodobnie wręcz głupią i naiwną. Z całym szacunkiem, nie popadajmy w skrajności. Wizja Marii w Brazylii jest zdecydowanie przesadzona, co jest mocno irytujące. Rozumiem, że młodzi ludzie starszym wydają się być wyjątkowo głupi, ale oni też myślą! A tej umiejętności Autor swojej bohaterce nie dał. Na szczęście później wygląda to już lepiej.

Ogólnie rzecz biorąc „Jedenaście minut” to dobra książka, wypełniona rozmyślaniami, przez co nie dla wszystkich. Ale dobra. Polecam.

„Jedenaście minut” Paulo Coehlo jest moją trzecią stycznością z Autorem i trzecią jego książką, którą przeczytałam za jednym zamachem. Pierwsza była świetna, druga w miarę, a ta plasuje się gdzieś pomiędzy. Nie jest źle.

Coehlo tym razem zabrał się za temat przemaglowany już w każdy możliwy sposób. Miłość i seks. Przedstawia nam historię młodej dziewczyny o imieniu Maria,...