Żołnierze Wyklęci to ostatnio bardzo nośny temat. Nie zrozumcie mnie źle. To bardzo dobrze, że mimo wieloletnich starań komunistów, nie udało się tych ludzi skazać na zapomnienie i że obecnie zwraca się im to, co powinni otrzymać dawno. To dobrze, że się o tym mówi. Problem jest taki, że temat ten jest ciekawy i ważny, ale jednocześnie trudny i nie każdy potrafi go opisać z mocą, ale wiarygodnie. I dlatego część utworów o tematyce Wyklętych jest po prostu słaba. Z przyjemnością oznajmiam jednak, że ,,Pilecki. Śladami mojego taty” do tej grupy się nie zalicza. Książka opowiada historię niezwykłego człowieka, a w dodatku robi to w zajmujący i zapadający w pamięć sposób.

Książka to zapis rozmów Mirosława Krzyszkowskiego i Bogdana Wasztyla z Andrzejem Pileckiem, synem rotmistrza Witolda Pileckiego. Po wielu latach syn wreszcie może zacząć mówić o ojcu i robi to. Opowiada o przedwojennym dzieciństwie w rodzinnym majątku, o wybuchu wojny i pobycie rotmistrza w Oświęcimiu, o powojennym haniebnym procesie i dalszych losach rodziny Pileckich. Nie jest to więc tylko historia Witolda, ale także jego rodziny, żony i dzieci. Dzięki temu uzyskujemy pełniejszy obraz życia losów naszego bohatera narodowego.

Autorzy piszą o Pileckim z należnym szacunkiem, ale nie przedstawiają go jako bohatera z pomnika, ale jako zwykłego, choć bardzo odważnego i dobrego człowieka, który miał talent plastyczny, lubił życie na wsi, kochał swoją żonę i dzieci. Andrzej Pilecki nie zna wszystkich szczegółów wojennych losów ojca, dlatego pisze o nim przede wszystkim jako o członku rodziny. Jako o ojcu, który mimo że nie mógł w pełni uczestniczyć w wychowaniu swoich dzieci, to starał się jak mógł, wpoił im ważne wartości, i nawet po śmierci miał ogromny wpływ na ich życie. Pilecki wpłynął na życie wszystkich, z którymi się stykał. I chociaż miał być wymazany z pamięci narodowej, dziś jest jednym z tych Polaków, których najbardziej kojarzy się z II wojną światową.

Warto też wspomnieć o Marii Pileckiej, żonie Witolda, która w oczach syna wyrasta na bohaterkę równą mężowi. Jest opisywana jako bardzo dzielna, silna i pełna samozaparcia kobieta, która nie poddawała się i jak lwica walczyła o swoją rodzinę. Rotmistrz Pilecki z pewnością jest wzorem dla patriotów, natomiast Maria Pilecka może być wzorem dla wszystkich kobiet.

Mimo bolesnego tematu, ,,Pileckiego” czyta się bardzo szybko ze względu na formę wywiadu i ciekawy sposób opowiadania przez Andrzeja Pileckiego. Jestem pewna, że wiele wiadomości z tej książki zostanie w mojej głowie na długo. Jednak jestem zmuszona odjąć jedną gwiazdkę – za wstawki o powstawaniu filmu ,,Pilecki”, które jedynie mnie nudziły. Być może, gdybym oglądała film, przeczytałabym je z zainteresowaniem, jednak nie oglądałam go i dla mnie pełniły tylko rolę przerywnika. Uważam, że książka byłaby lepsza, gdyby skupić się tylko na wspomnieniach.

Oczywiście, polecam wszystkim ,,Pilecki. Śladami mojego taty”. Warto pamiętać o ludziach, którzy w imię miłości do ojczyzny oddali wszystko co mieli, nawet dobre imię, zwłaszcza gdy ich historia jest opisana w dobry i zachęcający do zgłębiania tematu sposób. Nie trzeba wielkich słów, żeby opowiedzieć o wielkim człowieku. Można to zrobić w prosty sposób, tak jak uczynił to Andrzej Pilecki i jego rozmówcy.

,, Patriotyzm to raczej ludzie, a nie miejsca.”

Żołnierze Wyklęci to ostatnio bardzo nośny temat. Nie zrozumcie mnie źle. To bardzo dobrze, że mimo wieloletnich starań komunistów, nie udało się tych ludzi skazać na zapomnienie i że obecnie zwraca się im to, co powinni otrzymać dawno. To dobrze, że się o tym mówi. Problem jest taki, że temat ten jest ciekawy i ważny, ale jednocześnie trudny i nie każdy potrafi go opisać z...