Książkę wcisnęła mi koleżanka, mówiąc, ze muszę to przeczytać. Przeczytałam i muszę powiedzieć, że było warto, choć początek był ciężki.

Szesnastoletni Magnus jest sierotą i bezdomnym, który włóczy się po Bostonie wraz ze swoimi kumplami, Blitzem i Hearthem, poszukując jedzenia i ciepłego noclegu. Jego mama zginęła dwa lata temu w dziwnych okolicznościach, a ojca nie widział na oczy. Na poczatku przygody Magnus postanawia się wybrać do swego wuja, Randolpha, przed którym ostrzegała go jego własna matka.Myszkując po kuchni wuja, ten nakrywa go i zawozi na most, gdzie zaraz rozgrywać ma się krwawy pojedynek, w którym ginie nasz główny bohater. Po śmierci trafia do Walhalli i tam dowiaduje się, ze nie jest zwykłym nastolatkiem.

Pierwsza połowa książki była dla mnie katorgą i z niemałym trudem ją pokonałam. Później było już lepiej i ciekawiej. Bohaterowie są wykreowani jak na Riordana przystało - walą śmiesznymi tekstami, prędzej mówią i robią niż myślą, czyli ogólnie jest zabawnie. Cała konstrukcja historii i fabuły jest (moim zdaniem) o wiele barwniej i ciekawiej złożona niż historia o Percym, i mimo początkowych trudności z wgryzieniem się w akcję, muszę przyznać, że losy Magnusa bardziej mnie interesowały, niż poczynania Percy'ego, podobnie jak całokształt powieści.

Ogólnie rzecz biorąc, polecam "Miecz Lata", a sama sięgnę z przyjemnością po kontynuację.

Książkę wcisnęła mi koleżanka, mówiąc, ze muszę to przeczytać. Przeczytałam i muszę powiedzieć, że było warto, choć początek był ciężki.

Szesnastoletni Magnus jest sierotą i bezdomnym, który włóczy się po Bostonie wraz ze swoimi kumplami, Blitzem i Hearthem, poszukując jedzenia i ciepłego noclegu. Jego mama zginęła dwa lata temu w dziwnych okolicznościach, a ojca nie...