Jak dla mnie rewelacja, gdyby nie kiepski i przewidywalny koniec, moja ocena była by maksymalna.
Kiedy na rynku literatury młodzieżowej goszczą co chwilę romanse o nieszczęśliwej miłości i gwałtach, ta książka jest przyjemnym odświeżeniem.
Jak dla mnie była niczym łyk zimnej wody, w upalny dzień. Szczęście bywa jednak ulotne, a 400 stron nawet nie wiem gdzie się podziało.

Czy samobójstwo może być chorobą, którą można się zarazić? Jak widać, zdaniem autorki może. A jednym lekarstwem jest usunięcie wszystkich wspomnień przez Program.
Przez cała książkę tak naprawdę nie wiedziałam kto jest dobry, a kto zły. Czy główna bohaterka ma rację i czy trzeba jej pomóc?
Każdy na pewno zna uczucie empatii do głównego bohatera i chęć walki z nim, czy niesienia pomocy. Nie tym razem.
Zarazem nerwowa, ale i rozsądna główna bohaterka chce przeciwstawić się Programowi, chce chronić siebie, oraz osoby na której jej zależy.

Czy może jednak usunięcie wspomnień było by czasem lepszym rozwiązaniem, a wszelka walka jest bezcelowa?
Książka od której nie można się oderwać, która pozostawia w głowie wiele pytań bez odpowiedzi.

Wydawać by się mogło, że po takiej opinii stałam się wielką fanką i z wielką chęcią sięgnę po drugą część.
Tak się jednak nie stanie. Bowiem zawiodłam się i rozczarowałam zakończeniem. Jest przewidywalne, nijakie i bardzo podobne do innych książek o takiej tematyce- co nie zmienia jednak faktu, że jest naprawdę wart przeczytania.

Dziękuję za przeczytanie opinii.

Jak dla mnie rewelacja, gdyby nie kiepski i przewidywalny koniec, moja ocena była by maksymalna.
Kiedy na rynku literatury młodzieżowej goszczą co chwilę romanse o nieszczęśliwej miłości i gwałtach, ta książka jest przyjemnym odświeżeniem.
Jak dla mnie była niczym łyk zimnej wody, w upalny dzień. Szczęście bywa jednak ulotne, a 400 stron nawet nie wiem gdzie się podziało....