„Pitagoras założył związek etyczno-religijny, który stał się ośrodkiem badań naukowych, odtąd przez kilka wieków pitagorejczycy byli pionierami badań, szczególnie matematycznych i przyrodniczych. Połączenie mistyki religijnej ze ścisłymi naukowymi badaniami, stanowiło odrębność związku. (Władysław Tatarkiewicz, Historia filozofii, s.53)

Marcos Chicot zabiera nas wewnątrz takiej wspólnoty. Ożywia Pitagorasa, jego uczniów i ich teorie matematyczne. Wchodzi do środka mieszkania Pitagorasa, który właśnie odbywa spotkanie ze swoimi uczniami. Uznał, że czas już wybrać swojego następce. Nie jest jeszcze taki stary by już teraz ustąpić ze stanowiska, jakie zajmuje, ale przez kilka lat chciałby wdrażać swojego następce do nowych obowiązków. A obowiązki to skomplikowane. Pitagorejczycy łączący religię z filozofią zajmowali ważne miejsce w radzie Kotońskiej zarazem zajmując się rozwijaniem nauki matematycznej, która w najwyższej formie stanowiła mistyczne źródło wiedzy dostępnej dla wybranych. Musieli dbać nie tylko o dobro ludzi, ale również o rozwój swojej nauki i zachowania w tajemnicy. W każdym bądź razie „ekipa” Pitagorasa siedzi przy stole, a on zastanawia się, który z jego uczniów jest godzien objęcia stanowiska po nim. Jeden z mistrzów wydaje się być najlepszym kandydatem. I o dziwo, gdy mistrzowie wychylają kielichy z winem ten właśnie pitagorejczyk pada martwy tocząc pianę z ust.

Tak się zaczyna równo siedmiuset stronicowe tomiszcze autorstwa Marcos’a Chicota, który zafascynowany matematyką pitagorejską postanowił ożywić ją zarazem nie chciał zanudzać czytelnika suchymi teoriami umieścił je więc w rozrywkowej formie thrillera. I tak po śmierci jednego ze swych uczniów-mistrzów Pitagoras wysłał swoją córkę Ariadnę by sprowadziła egipskiego ‚detektywa’, który miał przeprowadzić śledztwo we wspólnocie pitagorejskiej w celu wykrycia zabójcy. Atrakcyjny Egipcjanin wpada w oko Ariadnie, a i jej uroda i inteligencja nie uchodzi uwadze Akenona egipskiego śledczego. Romans murowany.

Akenon rozpoczyna śledztwo, w którym pomaga mu Ariadna. A w miedzy czasie ginie kolejny potencjalny następca Pitagorasa. Sprawa zaczyna być poważna, a blady strach spada na resztę mistrzów Pitagorejskich. Z sześciu pozostało czterech, a jak tak dalej pójdzie niezostanie nikt. Podejrzenie pada na miejscowego polityka Kilona, który przed trzydziestu laty chciał wstąpić do wspólnoty Pitagorejskiej, lecz choć zdolny nie został przyjęty ze względu na swoją zarozumiałość, która nie współgrała z etyką pitagorejską. Teraz Kilon stoi w opozycji politycznej do rady trzystu reprezentowanej przez pitagorejczyków. Czy to jednak on staje za zabójstwami?

Kilka słów więcej na moim blogu: https://ksiazkizklimatem.wordpress.com/2015/10/15/marcos-chicot-zabojstwo-pitagorasa/

„Pitagoras założył związek etyczno-religijny, który stał się ośrodkiem badań naukowych, odtąd przez kilka wieków pitagorejczycy byli pionierami badań, szczególnie matematycznych i przyrodniczych. Połączenie mistyki religijnej ze ścisłymi naukowymi badaniami, stanowiło odrębność związku. (Władysław Tatarkiewicz, Historia filozofii, s.53)

Marcos Chicot zabiera nas wewnątrz...