Opis z okładki, choć krótki, od razu mnie zainteresował i wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Zazwyczaj zdania, które często widnieją na okładkach książek, które mają zachęcać do przeczytania książki nijak mają się do treści i często są chybione. Miałam obawy, gdy przeczytałam, że Piękna katastrofa jest "Absolutnie uzależniająca", ale okazało się, że już po pierwszym rozdziale przepadałam i uzależniłam się od powieści Jamie McGuire.

Abby wraz z przyjaciółką Americą wyjechała z rodzinnego miasta na studia, dla niej była to ucieczka przed poprzednim życiem i właściwie wszystko układało się po jej myśli do czasu aż poznała Travisa Maddoxa. America i jej chłopak Shepley zabrali Abby na jedną z nielegalnie zorganizowanych walk, gdzie Travis był jednym z uczestników, a wręcz legendą, z którą nikt nie jest w stanie wygrać. Travis, który nie stroni od walk, alkoholu i codziennie innej dziewczyny jest ucieleśnieniem tego, od czego Abby chciała uciec, jednak jeden zakład zmienia wszystko. Dziewczyna musi wprowadzić się do Travisa, a tam wszystko zaczyna się zmieniać. W co przerodzi się ich relacja? W piękną katastrofę czy totalną tragedię?

Abby to nadzwyczaj dojrzała bohaterka jak na swój wiek, co prawda bywała irytująca czy naiwna, ale po tym co przeżyła podejmując decyzje myślała w pierwszej kolejności o sobie, co wcale nie znaczyło, że jest egoistką. Każda jej decyzja, oprócz jej własnego dobra, miała na celu również uchronienie innych. Do tego dziewczyna jest naprawdę oddaną przyjaciółką i była w stanie zrobić wszystko dla swoich najbliższych. Travis to o wiele bardziej skomplikowana postać. Na pierwszy rzut oka wydaje się być wręcz ideałem, przystojny, opiekuńczy, zabawny, romantyczny, ale tak naprawdę ma wiele problemów, a jego zaborczość i przesadna zazdrość dają do myślenia. Mimo wszystko jego zalety przewyższają wady, a to sprawia, że nie da się go nie lubić, a nawet mimowolnie zaczyna się mu kibicować żeby wszystko układało się po jego myśli.

Może książka nie różni się za bardzo od już istniejących, bo przecież w niejednej pojawia się przystojny chłopak, któremu do łóżka wpakowałaby się każda i niewiele wyróżniająca się dziewczyna, która temu przystojniakowi zawróci w głowie, który właśnie dla niej całkowicie się zmieni. Bywały momenty, w których naiwność aż biła z kart powieści albo irytacja sięgała zenitu, gdy czytało się niektóre wątki. Nie zmienia to jednak faktu, że autorka wszystko opisała w taki sposób, że aż nie chciało się odrywać od powieści i stała się ona naprawdę uzależniająca. Gdyby nie brak czasu ze względu na pracę pewnie siedziałabym do tej pory aż nie przekręciłabym ostatniej kartki w książce, a tak musiałam ją sobie dawkować, a z moich myśli książka i wątki w niej zawarte w ogóle nie wychodziły. Nawet zakończenie, które mogłoby się wydawać zbyt przesłodzone i mdłe ani trochę mi nie przeszkadzało, co zazwyczaj jest minusem.

Miłośnicy długich i barwnych opisów raczej nie będą zadowoleni, gdyż w Pięknej katastrofie jest ich naprawdę niewiele, za to jest mnóstwo dialogów. Sama lubię, gdy w książce dialogi i opisy są wyważone, ale tym razem nie przeszkadzało mi to, że było tak dużo dialogów. Właśnie dzięki temu powieść czyta się jeszcze szybciej.

Ciężko mi powiedzieć, co takiego ma w sobie Piękna katastrofa, ale wydaje mi się być idealną książką, którą mimo wątków, które już gdzieś się pojawiły w innych powieściach czyta się z wielką przyjemnością.

Opis z okładki, choć krótki, od razu mnie zainteresował i wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Zazwyczaj zdania, które często widnieją na okładkach książek, które mają zachęcać do przeczytania książki nijak mają się do treści i często są chybione. Miałam obawy, gdy przeczytałam, że Piękna katastrofa jest "Absolutnie uzależniająca", ale okazało się, że już po...