Co tu dużo mówić, z każdą kolejną częścią, Kroniki stają się ciekawsze i coraz bardziej zaskakują. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że nie ma tu tkliwych historii, cukierkowych romansów i miłych bohaterów. Kupiłam to!

Co tu dużo mówić, z każdą kolejną częścią, Kroniki stają się ciekawsze i coraz bardziej zaskakują. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że nie ma tu tkliwych historii, cukierkowych romansów i miłych bohaterów. Kupiłam to!

Z tym tomem zbiorczym mam zasadniczy problem, którym jest cholerna nierówność kolejnych części. Po prostu im dalej tym gorzej. Srebrny grot był świetny, Gry cienia dobre, a Sny o stali po prostu przeciętne.

Dalej jest to ta sama Czarna Kompania z wyrazistymi pełnokrwistymi postaciami za które kocha się tą serię. Dalej mamy epickie krwawe bitwy, nieoczywiste wybory oraz nagłe śmierci ulubionych postaci. Jednak w tym wszystkim powoli zaczyna rozmywać się celowość fabuły, która się rozciąga kompletnie niepotrzebnie.

Dalej jest to dobra literatura. Wiadomo - nie jest to nic ambitnego, ale styl jest bardzo porządny i plastyczny z ciekawym world buildingiem oraz bohaterami.

Z tym tomem zbiorczym mam zasadniczy problem, którym jest cholerna nierówność kolejnych części. Po prostu im dalej tym gorzej. Srebrny grot był świetny, Gry cienia dobre, a Sny o stali po prostu przeciętne.

Dalej jest to ta sama Czarna Kompania z wyrazistymi pełnokrwistymi postaciami za które kocha się tą serię. Dalej mamy epickie krwawe bitwy, nieoczywiste wybory oraz...

Księgi Południa to zebrane w jednym tomie trzy powieści Glena Cooka, poświęcone tajemniczej Czarnej Kompanii - grupie oddanych wojaczce najemników o wielowiekowej tradycji, której korzeni w zasadzie nikt już nie pamięta.
Autor kontynuuje historię opowiedzianą we wcześniejszych trzech pozycjach (również wydanych w jednym tomie "Kroniki Czarnej Kompanii). Tym razem "Srebrny grot" podejmuje temat dalszych losów kilku postaci, które pod koniec wcześniejszych utworów odłączyły się od tytułowej Czarnej Kompanii ruszając w swą własną drogę, z kolei "Gry cienia" i "Sny o stali" kontynuują główny wątek cyklu: Kompania, po wypełnieniu swoich zobowiązań na północy, rusza na dalekie południe, by w odległym Khatovarze odnaleźć swoje korzenie.

Na wstępie - przyłączam się do ostrzeżenia pojawiającego się w innych opiniach: wydawca, prawdopodobnie chcąc nawiązać w opisie z tyłu książki do wszystkich trzech tomów, rąbnął bezczelny spoiler, ujawniający de facto zakończenie "Gier cienia".

To, co wyróżnia powieści Glena Cooka, to rzecz, która dziś jest dość oczywista, jednak swego czasu (w połowie lat 80. XX w.) stanowiła małą rewolucję na polu fantasy: opowieść została sprowadzona do poziomu zwykłych żołnierzy, starających się odnaleźć pośród rozmaitych, nierzadko potężnych sił. Tytułowa Czarna Kompania to bynajmniej nie oddział doborowych rycerzy w lśniących zbrojach, lecz grupa prostych żołdaków. Narracja wielu rozdziałów prowadzona jest w pierwszej osobie z perspektywy oddziałowego kronikarza - a jednocześnie medyka i dowódcy, znanego jedynie pod przezwiskiem "Konował". Czasem jednak pojawiają się trzecioosobowe rozdziały zogniskowane na poczynaniach innych postaci, m.in czarnych charakterów: widać to szczególnie wyraźnie w "Snach o stali", gdzie - z przyczyn fabularnych, których w tym miejscu nie chcę zdradzać - narracja prowadzona jest niezależnie w kilku liniach.

Trudno pozbyć się wrażenia, że Glen Cook naprawdę zyskuje wraz z nabywaniem doświadczenia: z każdym kolejnym tomem rysowany przez niego świat staje się coraz bardziej przekonujący; zwłaszcza w "Snach o stali", gdzie pojawiają się interesujące wątki polityczne i religijne (oczywiście znacznie mniej złożone, niż do czego mogły przyzwyczaić czytelników inne, późniejsze serie różnych autorów z rozbuchanymi intrygami politycznymi),a prowadzona narracja sprawia wrażenie coraz bardziej spójnej.

Pozycja warta przeczytania, choć nadmieniam, że z uwagi na poziom złożoności (szczególnie w zakresie wątków militarnych) zdecydowanie polecam osobom, które mają już doświadczenie z literaturą fantasy, zwłaszcza tą nieco bardziej "brudną".

Księgi Południa to zebrane w jednym tomie trzy powieści Glena Cooka, poświęcone tajemniczej Czarnej Kompanii - grupie oddanych wojaczce najemników o wielowiekowej tradycji, której korzeni w zasadzie nikt już nie pamięta.
Autor kontynuuje historię opowiedzianą we wcześniejszych trzech pozycjach (również wydanych w jednym tomie "Kroniki Czarnej Kompanii). Tym razem "Srebrny...

Kontynuacja "Kronik Czarnej Kompanii" jest godnym sequelem, umiejętnie kontynuującym wątki z poprzednich tomów i rozwijającym mitologię mojej ulubionej bandy najemników.

"Księgi Południa" zbierają trzy tomy uwielbianego cyklu Glena Cooka. Po wydarzeniach z "Białej Róży" Kompania podzieliła się na dwie grupy, więc śledzimy dwa wątki. "Srebrny Grot" w którym podążamy za Krukiem, Pupilką, Milczkiem i Skrzynką, jak i poznajemy nowych bohaterów, których wątek moim zdaniem był najciekawszy Smedsa, Tulka, Rybę oraz Tymona, którzy próbują oszukać wszystkich dookołach i ujść z życiem. "Srebrny Grot" skupiał się niejako na pobocznym wątku, ale dla mnie był bardzo ciekawy, głównie przez konwencję przekrętu, który wymyka się sprzed kontroli.

W następnych dwóch tomach wracamy do wątku Konowała i ekipy. Udają się na południe, aby poznać swoje korzenie i odzyskać zagubione tomy Kronik. Po drodze wpadają w różne perypetie, werbują nowych członków drużyny i starają się przeżyć na nieznanych terytoriach, inspirowanych głównie Afryką i Bliskim Wschodem. W nowych realiach, wprowadzających powiew świeżości do świata wykreowanego przez autora, powoli zaczynają odkrywać zapomnianą historię Kompanii.

Tradycyjnie Cook skupia się głównie na akcji, intrydze i bohaterach. Uwielbiam jego oszczędny styl i krótkie rozdziały przeskakujące z jednego punktu widzenia na drugi. W tych tomach dowiadujemy się więcej o ojczyźnie Jednookiego, mamy okazję bliżej przyjrzeć się Pani, jak i zobaczyć jak Konował sprawdza się w nowej roli. A Kompania znowu zaimponowała mi swoją kreatywnością, jeśli chodzi o rozwiązywanie problemów i pokonywania przeciwników. Tym razem na drodze stają im Władcy Cienia, którzy są równie tajemniczy co poprzedni antagoniści.

Podsumowujac, sequel idealny. Jeśli ktoś nie zakochał się w poprzednich częściach cyklu, te raczej nie zmienią jego zdania. To po prostu interesujące rozwinięcie wszystkiego, co czyniło poprzednie tomy świetnym, mrocznym, militarnym fantasy. które na zawsze zmieniło gatunek.

Kontynuacja "Kronik Czarnej Kompanii" jest godnym sequelem, umiejętnie kontynuującym wątki z poprzednich tomów i rozwijającym mitologię mojej ulubionej bandy najemników.

"Księgi Południa" zbierają trzy tomy uwielbianego cyklu Glena Cooka. Po wydarzeniach z "Białej Róży" Kompania podzieliła się na dwie grupy, więc śledzimy dwa wątki. "Srebrny Grot" w którym podążamy za...

polecam się

polecam się

Kolejna część zbiorczych przygód Czarnej Kompanii. Mamy tutaj tzy opowieści każda przedstawiona z perspektywy innej postaci. Cookowi udaje się utrzymać jakość i tempo opowieści o Czanej Kompanii jednocześnie wprowadzjąc nowe wątki i powoli odkrywając historię świata Kompanii. Jednocześnie jest mistrzem w wykorzystywaniu postaci z poprzednich tomów w następnch opowieściach.

Kolejna część zbiorczych przygód Czarnej Kompanii. Mamy tutaj tzy opowieści każda przedstawiona z perspektywy innej postaci. Cookowi udaje się utrzymać jakość i tempo opowieści o Czanej Kompanii jednocześnie wprowadzjąc nowe wątki i powoli odkrywając historię świata Kompanii. Jednocześnie jest mistrzem w wykorzystywaniu postaci z poprzednich tomów w następnch opowieściach.

4 tom (srebrny grot) czytałam trochę na siłę, ale w 5 i 6 z dobrą historią i bohaterami wróciła mi siła. Na szczęście 4 tom to spin off, więc można go pominąć.

4 tom (srebrny grot) czytałam trochę na siłę, ale w 5 i 6 z dobrą historią i bohaterami wróciła mi siła. Na szczęście 4 tom to spin off, więc można go pominąć.

Książka bardzo dobra warta przeczytania

Książka bardzo dobra warta przeczytania

Książka niesamowicie klimatyczna, jednak mnie osobiście bardzo "zmęczyła". Czytałem ją niesamowicie długo jak na mój średni czas potrzebny do przeczytania 1000 stron.

Księgi Południa są bezpośrednią kontynuacją Kronik Czarnej Kompanii. Poznajemy w nich dalsze losy ocalałych członków Kompanii. Poszczególne części (ponieważ to wydanie jest zbiorem 3 tomów) skupiają się na innym bohaterze. Robią to bardzo dobrze, jednak zabrakło mi kilku elementów. Najważniejszym z nich będzie odejście od kronikarskiego charakteru Kronik Czarnej Kompanii. Nie jest to wyparte całkowicie, poszczególni bohaterowie prowadzą swoje zapiski, jednak powoli zaczyna pojawiać się więcej narratora. Dlaczego to mi przeszkadza? Ponieważ czytając pierwszą część cyklu, dzięki historii opowiadanej z perspektywy tylko jednej osoby, bardzo szybko zaaklimatyzowałem się w świecie przedstawionym oraz bardziej odczuwałem to, co bohaterowie. Dlaczego? Ponieważ kiedy oni zostali zaskoczeni, ja byłem zaskoczony razem z nimi. Nie wiedziałem, co ktoś im "szykuje", nie znaliśmy przybliżonych planów poza tymi, o których wiedział Konował w trakcie pisania. W Księgach Południa to uciekło, a najbardziej widać to w "Snach o stali", gdzie tak naprawdę jesteśmy ze wszystkim na bieżąco. Mamy rozdział "spisany" przez jednego z bohaterów, następnie rozdział o drugim bohaterze, który "rozwiewa" część wątpliwości, które budzą się w rozdziale poprzednim tylko po to, żeby w trzecim rozdziale spojrzeć na wszystko z perspektywy antagonisty (chociaż w tej serii każdy może nim być),który pięknie wyłoży nam praktycznie wszystkie swoje zamiary. I tak jak to rozwiązanie funkcjonuje w fantastyce, to tutaj mnie rozczarowało.

Nie mogę jednak napisać, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie, prezentuje kawał świetnej fantastyki sprzed 30 lat. Zdecydowanie utrzymuje klimat dark fantasy, mam wrażenie, że momentami jest mocniejsza od poprzedniej części.

Czy książkę polecę? To mocno zależy. Jeżeli komuś spodobała się pierwsza część, moim zdaniem warto. Jeżeli jednak Kroniki Czarnej Kompanii nie trafiły w gust, Księgi Południa niczego nie zmienią. Czy jest to "must read" po pierwszej części? Moim zdaniem nie, Kroniki Czarnej Kompanii mogą być traktowane jako kompletna trylogia, a Księgi Południa są tylko jej rozwinięciem. Czy sięgnę po kolejne tomy? Pewnie tak, chociaż najpierw w ramach odpoczynku sięgnę po coś innego.

Książka niesamowicie klimatyczna, jednak mnie osobiście bardzo "zmęczyła". Czytałem ją niesamowicie długo jak na mój średni czas potrzebny do przeczytania 1000 stron.

Księgi Południa są bezpośrednią kontynuacją Kronik Czarnej Kompanii. Poznajemy w nich dalsze losy ocalałych członków Kompanii. Poszczególne części (ponieważ to wydanie jest zbiorem 3 tomów) skupiają się na...

Nie sposób ocenić jednoznacznie trzech zebranych tu powieści.
Srebrny grot - 4/10 Byłam zaiste znudzona. Akcję trzeba było wręcz wyrywać siłą... Postacie to płycizna (poza dwoma),zwłaszcza te, które są już nam znajome. Pozostaje wzruszyć ramionami i iść dalej.
Gry cienia - 7/10 Dobrze było wrócić do starego Konowała i Czarnej Kompanii. Z przyjemnością czytałam o ich przygodach, planach i pomysłach. :)
Sny o stali - 6/10 Niestety, tutaj stara Czarna Kompania zaczyna się rozmywać, a lejce tego wozu się zerwały...

Nie sposób ocenić jednoznacznie trzech zebranych tu powieści.
Srebrny grot - 4/10 Byłam zaiste znudzona. Akcję trzeba było wręcz wyrywać siłą... Postacie to płycizna (poza dwoma),zwłaszcza te, które są już nam znajome. Pozostaje wzruszyć ramionami i iść dalej.
Gry cienia - 7/10 Dobrze było wrócić do starego Konowała i Czarnej Kompanii. Z przyjemnością czytałam o ich...