Przyznam się szczerzę, że jak na razie (na chwilę obecną kończę Wilki z Calla) jest to najgorsza część Mrocznej Wierzy. Książka jest dobra, byłaby cholernie dobra, może nawet moja ulubiona, gdyby nie jedno ale: jest zbyt rozciągnięta. Możemy poznać tu motywację Rolanda i zrozumieć dlaczego tak bardzo chce dotrzeć do Mrocznej Wieży, poznajemy też jego pierwszą miłość.
Bez spoilerów powiem, że książka zaczyna się moim ulubionym (puki co) momentem. Po tej akcji myślałem, że w najgorszym wypadku będzie zajebiście.
Ogólnie większa część to retrospekcja. I to cholernie dobra retrospekcja, ale posiada problem, który ja żartobliwie nazywam "Syndrom masła rozsmarowanego na zbyt dużej kromce". Akcja się dłuży i w pewnym momencie po prostu zaczęła mnie męczyć. Żeby było zabawniej kilka razy miałem wrażenie, że czytam tą samą scenę. Całe szczęście akcja jak już ruszy to idzie gładko.
Jednak Czarnoksiężnik i Kryształ to dalej naprawdę dobra książka a w porównaniu do poprzednich części nie wypada słabo tylko po prostu nieźle.
Jako ciekawostkę dodam, że czytałem to przez trzy miesiące, żadna książka nie szła mi tak wolno. W momencie gdy przeczytałem ostatnie zdanie i zamknąłem książkę czułem się dziwnie, jakby do mnie nie docierało, że to już koniec XD

Przyznam się szczerzę, że jak na razie (na chwilę obecną kończę Wilki z Calla) jest to najgorsza część Mrocznej Wierzy. Książka jest dobra, byłaby cholernie dobra, może nawet moja ulubiona, gdyby nie jedno ale: jest zbyt rozciągnięta. Możemy poznać tu motywację Rolanda i zrozumieć dlaczego tak bardzo chce dotrzeć do Mrocznej Wieży, poznajemy też jego pierwszą miłość.
Bez...