Niezwykłość tej pozycji polega na tym, że przy odrobinie wyobraźni poczujemy, jak ponadczasowe są myśli zawarte na kartach „Sztuki roztropności…”. Pierwotnie bowiem opublikowano tę książeczkę w 1647 r. i znacznie różniła się ona od eleganckiego wydania, jakie udostępnia nam dziś gliwicki Helion. Jak dowiadujemy się w przedmowie, wyglądało to wówczas jak kieszonkowego formatu broszurka, gęsto zadrukowana, w której kolejne sentencje nie były jeszcze numerowane ani szerzej omówione. Musiało to powodować niemały chaos podczas kartkowania w poszukiwaniu wybranej cytaty, jak również potęgowało zapewne wrażenie, że mamy do czynienia, jak mówi nam podtytuł, z wyrocznią – niczym wróżbę losował sobie XVII-wieczny i późniejszy czytelnik odpowiednią wskazówkę w razie dylematu.
Dzisiejsza wersja ma kilka zasadniczych plusów, dzięki którym w porównaniu do jej historycznej poprzedniczki lektura staje się uporządkowana i konstruktywna. Solidne wydanie i przejrzysty układ tekstu są tu nie bez znaczenia, ale przede wszystkim bardzo pomocny jest obszerny filologiczny wstęp Jeremy’ego Robbinsa, specjalizującego się w okresie baroku iberysty wykładającego w Edynburgu, który w sposób przystępny i interesujący przedstawia niuanse językowe uwzględnione w procesie tłumaczenia.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/sztuka-roztropnosci-podreczna-wyrocznia-baltasar-gracian/

Niezwykłość tej pozycji polega na tym, że przy odrobinie wyobraźni poczujemy, jak ponadczasowe są myśli zawarte na kartach „Sztuki roztropności…”. Pierwotnie bowiem opublikowano tę książeczkę w 1647 r. i znacznie różniła się ona od eleganckiego wydania, jakie udostępnia nam dziś gliwicki Helion. Jak dowiadujemy się w przedmowie, wyglądało to wówczas jak kieszonkowego...