Śmierć, a raczej to, co jest po niej, jest tematem, który zaprzątał głowy od dawna nie tylko filozofom czy teologom, ale i zwykłym ludziom. Mamy wiele literackich prób opisu pośmiertnej wędrówki, jedne bardziej, drugie mniej zawiłe – jednak zawsze jest to problem nie trywialny. Tego trudnego zadania podjął się również Adam Szewczyk, w swojej debiutanckiej powieści „Nie martw się, to tylko życie„, w której pokazuje to co się dzieje z człowiekiem po śmierci, ale ze strony samego zainteresowanego. Przygotujcie się na wymagającą, ale i wciągającą książkę.
Fabuła powieści wydaje się być początkowo prosta – główny bohater, Jakub, to czterdziestoparoletni urzędnik. Typowy obywatel, żonaty, z dzieckiem. Jego obecne życie wydaje się być uśrednieniem całej ludzkiej przeciętności. Pewnego dnia, po rutynowej pracy, w wyniku nie do końca przez niego znanych wydarzeń, budzi się dosłownie w ciemności. Zawieszony pomiędzy nicością a resztą świadomości. Wtedy jeszcze nie wie co się z nim stało, ale jego podróż – chociaż nie do końca można tu mówić o przemieszczaniu się – dopiero się rozpoczyna. Tutaj właśnie zaczynają się schody. Jak to, co z nas zostaje potrafi odnaleźć się „po drugiej stronie”. Czytelnik jednak nie jest zagubiony w morzu abstrakcji, ze względu na jedną cechę jaką Jakub wypracował za życia jako urzędnik – analityczne myślenie. To dzięki niemu potrafi w dość specyficzny sposób badać i odnajdywać się w nowej rzeczywistości. Z czasem też pojawiają się kolejne postacie i głosy, nie do końca znanego pochodzenia, które towarzyszą mu podczas eksploracji zaświatów i samego siebie…
Trzeba przyznać, że wizja „życia po życiu” przedstawiona przed Adama Szewczyka, chociaż nie zawiera zbyt wiele fantastycznych elementów, to jednak wydaje się bardzo… bliska i naturalna, ale przez to dość oryginalna. Tak jak to autor zauważa na początku książki:
…egzystencja po śmierci, jakakolwiek by ona była, musi być równie prosta i logiczna jak życie, jak liście spadające z drzew za kołnierz twojej kurtki gdy idziesz na spacer z psem. (s. 14).
Poznając wędrówkę Jakuba ma się wrażenie, że główny bohater przechodzi niemal wszystkie etapy reakcji na śmiertelną chorobę – zaprzeczenie, gniew, negocjacje, depresję i akceptację. Przez mrok, wizje, lęki i wspomnienia. Od nicości po najgłębsze zakamarki własnej świadomości. To co uderza w książce najbardziej, to fakt, że Jakub może być każdym z nas.
Pełna recenzja na:

http://moznaprzeczytac.pl/nie-martw-sie-to-tylko-zycie-adam-szewczyk/

Śmierć, a raczej to, co jest po niej, jest tematem, który zaprzątał głowy od dawna nie tylko filozofom czy teologom, ale i zwykłym ludziom. Mamy wiele literackich prób opisu pośmiertnej wędrówki, jedne bardziej, drugie mniej zawiłe – jednak zawsze jest to problem nie trywialny. Tego trudnego zadania podjął się również Adam Szewczyk, w swojej debiutanckiej powieści „Nie...