Mieszko, ty wikingu!, czyli Polanie, to takie ciapciaki w luźnych gaciach

W niedalekiej przyszłości lekcje historii będą wyglądały ciut inaczej niż dziś. Zamiast wkuwania dat i wydarzeń zgodnie z zasadą trzech "Z", uczniowie podróżują w czasie. Przenoszą się do konkretnego wieku, w którym mają zadanie do wykonania, przy pomocy specjalnych ławek. Przyznaję, pomysł autorki na transport bohaterów do państwa Polan nie jest zbyt finezyjny i nowatorski, ale skuteczny. Przecież jakoś Aleks z przyjaciółmi musiał się znaleźć w X wiecznej puszczy.
Mieszko, ty wikingu! to błyskotliwa książka, napisana z wdziękiem i humorem. Zabawne gry słów oraz wplecenie języka nastolatków sprawia, że czyta się ją z wielką przyjemnością i szybko. Pisałam już o humorze?:) Ta pozycja nim kipi : Myślałem, że Polanie, to takie ciapciaki w luźnych gaciach, co tylko orzą, sieją i z pokorą znoszą swój wieśniaczy los. Nie sposób się nie uśmiechnąć:) A to tylko odrobina możliwości autorki.

poniedziałek, 28 września 2015
Mieszko, ty wikingu!, czyli Polanie, to takie ciapciaki w luźnych gaciach


W niedalekiej przyszłości lekcje historii będą wyglądały ciut inaczej niż dziś. Zamiast wkuwania dat i wydarzeń zgodnie z zasadą trzech "Z", uczniowie podróżują w czasie. Przenoszą się do konkretnego wieku, w którym mają zadanie do wykonania, przy pomocy specjalnych ławek. Przyznaję, pomysł autorki na transport bohaterów do państwa Polan nie jest zbyt finezyjny i nowatorski, ale skuteczny. Przecież jakoś Aleks z przyjaciółmi musiał się znaleźć w X wiecznej puszczy.
Mieszko, ty wikingu! to błyskotliwa książka, napisana z wdziękiem i humorem. Zabawne gry słów oraz wplecenie języka nastolatków sprawia, że czyta się ją z wielką przyjemnością i szybko. Pisałam już o humorze?:) Ta pozycja nim kipi : Myślałem, że Polanie, to takie ciapciaki w luźnych gaciach, co tylko orzą, sieją i z pokorą znoszą swój wieśniaczy los. Nie sposób się nie uśmiechnąć:) A to tylko odrobina możliwości autorki.



Świetnym pomysłem jest wykorzystanie komiksu, który sprawia, że lektura jeszcze bardziej atrakcyjna w odbiorze. Całość napisana jest lekko, bez zadęcia i profesorskiego tonu. Na luzie. Ale nadal jest to pozycja cenna merytorycznie. Pobudza do samodzielnego myślenia i analizowania. Przypomina, że historia jest nauką, która opiera się na zaufaniu. Można na wiele sposobów tłumaczyć przeszłe wydarzenia i wierzyć, że faktycznie miały miejsce. Skoro nie mamy do dyspozycji opcji podróżowania w czasie, musimy chcąc nie chcąc zaufać skrybom. A skryba też człowiek. I na pewno nie zawsze chciało mu się przepisywać starannie każdy dokument, zwłaszcza, gdy część rękopisu zjadły myszy. Co tylko jeszcze bardziej przypominało mu, że sam by coś ze smakiem spałaszował.
Podsumowując, Mieszko, ty wikingu! to świetne uzupełnienie nie zawsze ciekawych podręczników do nauki historii. Niebanalna, naprawdę ciekawa pozycja. Czekam na kolejne przygody Aleksa. A czy wyżej wymieniony Mieszko był faktycznie wikingiem? Przekonajcie się sami!

Mieszko, ty wikingu!, czyli Polanie, to takie ciapciaki w luźnych gaciach

W niedalekiej przyszłości lekcje historii będą wyglądały ciut inaczej niż dziś. Zamiast wkuwania dat i wydarzeń zgodnie z zasadą trzech "Z", uczniowie podróżują w czasie. Przenoszą się do konkretnego wieku, w którym mają zadanie do wykonania, przy pomocy specjalnych ławek. Przyznaję, pomysł autorki...