,,Płonący motyl'' zamyka trylogię Stanisława Srokowskiego -Repatrianci. Jest to najlżejsza część tej serii, przesiedleńcy z Kresów trafiają na Ziemie Odzyskane gdzie obejmują poniemieckie gospodarstwa i rozpoczynają kolejny etap w życiu. To wczesne lata powojenne, czas budowania nowej rzeczywistości, powoli do głosu dochodzi władza ludowa, kwitnie idea pracy kolektywnej. Jednym z głównych bohaterów jest Stefan Kowal, który zasiedlił miejscowy Pałac.
Miejsce to w oczach mieszkańców wioski jest odwiedzane przez Diabła, podobno widzi się tam koty chodzące na dwóch łapach , na strychu żyje wąż znoszący złote jajka , a Kowal gra w karty z koniem i kogutem. W takiej magicznej wiosce toczy się codzienne życie kształtowane przemianami społeczno-politycznymi. Podoba mi się koncepcja tej książki. Poważny temat ,ale przekazany w sposób prześmiewczy, satyryczny. Najlepsza moim zdaniem część tej trylogii.

,,Płonący motyl'' zamyka trylogię Stanisława Srokowskiego -Repatrianci. Jest to najlżejsza część tej serii, przesiedleńcy z Kresów trafiają na Ziemie Odzyskane gdzie obejmują poniemieckie gospodarstwa i rozpoczynają kolejny etap w życiu. To wczesne lata powojenne, czas budowania nowej rzeczywistości, powoli do głosu dochodzi władza ludowa, kwitnie idea pracy kolektywnej....

"Płonący motyl" Stanisława Srokowskiego opisuje historię repatriantów, którzy po drugiej wojnie światowej trafili na Ziemie Odzyskane.
To powieść napisana z rozmachem, intrygująca, wciągająca i przesycona klimatami zbliżonymi do prozy Wiesława Myśliwskiego oraz Edwarda Redlińskiego. Nie brak tu też symboli, które kryją się pod postaciami mówiących i chadzających na dwóch łapach kocurów oraz rozwrzeszczanych kogutów, dochodzących do głosu w okresie tzw. błędów i wypaczeń.

Akcja zaczyna się tuż po wojnie i prowadzona jest do drugiej połowy lat 50. minionego wieku.
Zbiorowym bohaterem są mieszkańcy małej wsi, jednak na plan pierwszy wysuwa się rodzina Kowala, uczciwego i nieco naiwnego mężczyzny, który ciężko pracuje na roli i urządza się w poniemieckim pałacu, czym kłuje w oczy zazdrośników.
Jego osobisty sukces szybko zostaje przekuty przez różnych aparatczyków w triumf prostego chłopa nad imperializmem i systematycznie jest wykorzystywany przez komunistyczna propagandę. Kowal staje się znany, ale niekoniecznie lubiany. Gdy odmawia przystąpienia do rolniczej spółdzielni produkcyjnej, jego losy dramatycznie się zmieniają. Nie naprawia ich nawet okres odwilży, który okazuje się dla wielu kolejną huśtawką historii.

"Płonący motyl" to powieść o ludziach uwikłanych w polityczne i społeczne zmiany, które zachodzą za ich plecami. Poruszająca jest ich bezradność wobec systemu mającego w pogardzie człowieka.
To również opowieść o indoktrynacji, manipulacji i sile bezprawia. Raz jest śmieszno, raz straszno, gdyż autor nie stroni od satyry, groteski i hiperboli.
Całość napisana jest bogatym, bardzo plastycznym językiem, który nieraz przypominał mi sposób obrazowania i styl W. Myśliwskiego. Sądzę, że jego miłośnikom "Płonący motyl" może przypaść do gustu.

Stanisław Srokowski to twórca chyba niedoceniany. Mam nadzieję, że zmieni się to po premierze filmu "Wołyń" Smarzowskiego, który powstał na podstawie "Nienawiści" pisarza.
Może wydawnictwa pokuszą się o wznowienia książek. To takie moje małe czytelnicze marzenie:).

"Płonący motyl" Stanisława Srokowskiego opisuje historię repatriantów, którzy po drugiej wojnie światowej trafili na Ziemie Odzyskane.
To powieść napisana z rozmachem, intrygująca, wciągająca i przesycona klimatami zbliżonymi do prozy Wiesława Myśliwskiego oraz Edwarda Redlińskiego. Nie brak tu też symboli, które kryją się pod postaciami mówiących i chadzających na dwóch...