Jak było z tą "Szeptuchą" ?
Na początku pojawiła się piękna okładka, skupiająca na sobie moje zaciekawione spojrzenie. Czytam, "o czym to ?" Szeptuchy, słowiańscy bogowie, Mieszko I...
Ciekawie, ciekawie...
Jednak od razu pojawiła się we mnie myśl: "że to już było". Bogowie stąpający po ziemi znany motyw chociażby z "Balladyn i Romansów" Ignacego Karpowicza czy "Amerykańskich Bogów" Neila Gaimana. No ale ok przecież tutaj mamy bóstwa słowiańskie, więc może warto przeczytać.
Zabrałam się do lektury i szła mi ona jak "krew z nosa". Nie wiem, nie mogłam się zupełnie odnaleźć w narracji autorki. Wiało jakąś taką dziecinnością. Może spodziewałam się na starcie czegoś innego. Odłożyłam książkę i nie wracałam do niej przez kilka dobrych dni. W sumie miałam zamiar ją sobie odpuścić ale postanowiłam dać jej jeszcze jedną szansę. Szansa skończyła się na tym, że książka została pochłonięta o 1 w nocy i długo później nie mogłam jeszcze zasnąć.
Teraz tak na poważnie: książka może nie jest poprowadzona jakąś wspaniałą narracją, jednak sam pomysł jest bardzo dobry. Rzetelne przygotowanie autorki do poruszanego tematu daje wielki plus. Na miejscu Pani Miszczuk odpuściłabym sobie wątek miłosny, co poszerzyłoby grono odbiorców. Jako fanka fantastyki, nieprzepadająca za romansami, zgłaszałam wewnętrzny sprzeciw, jednak pierwiastek kobiecości wziął górę i historia urzekła mnie :)
Z niecierpliwością czekam na kontynuację :)

Jak było z tą "Szeptuchą" ?
Na początku pojawiła się piękna okładka, skupiająca na sobie moje zaciekawione spojrzenie. Czytam, "o czym to ?" Szeptuchy, słowiańscy bogowie, Mieszko I...
Ciekawie, ciekawie...
Jednak od razu pojawiła się we mnie myśl: "że to już było". Bogowie stąpający po ziemi znany motyw chociażby z "Balladyn i Romansów" Ignacego Karpowicza czy...