„Szeptucha” to książka lekka, przyjemna, zabawna oraz niestety do zbyt szybkiego przeczytania, a następnie długiego oczekiwania na jej ciąg dalszy…
Autorka w sposób przewrotny zmienia naszą historię - tzn. tworzy wizję naszego kraju w którym nadal jesteśmy poganami, a wszystko przez Mieszka I, który nie zgodził się na przyjecie chrztu przez Polskę. Dzięki temu poznajemy nieznane, a może jednak znane nam obrzędy pogańskie… Główną bohaterką jest zdystansowana, poważna oraz mega przewrażliwiona młoda lekarka Gosława nazywana Gosią. Po skończonych studiach zamiast stażu w przychodni jest zmuszona zaliczyć roczną praktykę u wiejskiej baby- Szptuchy. I to właśnie podczas niej dowiaduje się, że jej los został przesądzony przed wieloma wiekami , a wokół niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy oraz pojawiają się dziwne osoby, ale czy wszyscy są ludźmi? O tym dowie się już wkrótce… Mamy też "słowiański "wątek romansowy... A wszystko co oczywiste i przewidywalne przy bliższym spotkaniu już takie nie jest.
Ogólnie książka nie należy do najambitniejszych, ale ten krótki czas z nią spędzony zaliczam do udanych. A teraz z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy.

„Szeptucha” to książka lekka, przyjemna, zabawna oraz niestety do zbyt szybkiego przeczytania, a następnie długiego oczekiwania na jej ciąg dalszy…
Autorka w sposób przewrotny zmienia naszą historię - tzn. tworzy wizję naszego kraju w którym nadal jesteśmy poganami, a wszystko przez Mieszka I, który nie zgodził się na przyjecie chrztu przez Polskę. Dzięki temu poznajemy...