Długo walczyłam, ale ostatecznie poddałam się po przesłuchaniu około 80% książki. Absolutnie koszmarna.

Długo walczyłam, ale ostatecznie poddałam się po przesłuchaniu około 80% książki. Absolutnie koszmarna.

Chwilami czuć tu wielkość i klimat początku XXI wieku. Masłowska jednak czasem trafia na mielizny i jej skatologiczny traktat socjologiczno-filozoficzny wcale nie jest tak doskonały jakim zdawał się być w chwili premiery.

Chwilami czuć tu wielkość i klimat początku XXI wieku. Masłowska jednak czasem trafia na mielizny i jej skatologiczny traktat socjologiczno-filozoficzny wcale nie jest tak doskonały jakim zdawał się być w chwili premiery.

Pewnego dnia Wpływowi Panowie z Warszawki założyli się przy wódeczce, czy uda im się dla żartu wypromować randomowego nołnejma na gwiazdę literatury. Wydali wypociny pryszczatej nastolatki, poprosili zaprzyjaźnionych krytyków o entuzjastyczne recenzje (pamiętam żenujące wyczyny Leszczyńskiego na tym polu). Maszyna ruszyła, zakład wygrany. Lemingi łyknęły, a nieliczne głosy rozsądku zostały zakrzyczane.

Tak mniej więcej sobie wyobrażam okoliczności debiutu Masłowskiej, bo inaczej nie sposób to zrozumieć.

Doszukiwanie się w tym nieporadnie napisanym bełkocie jakiejś mitycznej głębi to dowód, że Panom z Warszawki zabawa się udała.

I doprawdy, nie w wulgaryzmach problem.


1/10 to i tak za dużo...

Pewnego dnia Wpływowi Panowie z Warszawki założyli się przy wódeczce, czy uda im się dla żartu wypromować randomowego nołnejma na gwiazdę literatury. Wydali wypociny pryszczatej nastolatki, poprosili zaprzyjaźnionych krytyków o entuzjastyczne recenzje (pamiętam żenujące wyczyny Leszczyńskiego na tym polu). Maszyna ruszyła, zakład wygrany. Lemingi łyknęły, a nieliczne głosy...

Jak to było w Martinie Edenie, kiedyś na lekcji napisałem lepszy bełkot ale wyrzuciłem do śmieci na długiej przerwie.

Jak to było w Martinie Edenie, kiedyś na lekcji napisałem lepszy bełkot ale wyrzuciłem do śmieci na długiej przerwie.

Pamiętnik kumatego patusa. Ciężko się wgryźć, ale jak już się uda, to wciąga. Sporo metafor i alegorii. Podobało mi się bardziej niż kilka lat temu.

Pamiętnik kumatego patusa. Ciężko się wgryźć, ale jak już się uda, to wciąga. Sporo metafor i alegorii. Podobało mi się bardziej niż kilka lat temu.

wybitne dzieło, które zrozumieją nieliczni.
“choć tego imie­nia nie­na­wi­dzę do ostat­niej krzty, ka­żdą li­te­rę po ko­lei wzdłuż i wszerz chcę skre­ślić w nim”, a to zdanie pozostanie ze mna do konca zycia. pieknie dziekuje za te ksiazke.

wybitne dzieło, które zrozumieją nieliczni.
“choć tego imie­nia nie­na­wi­dzę do ostat­niej krzty, ka­żdą li­te­rę po ko­lei wzdłuż i wszerz chcę skre­ślić w nim”, a to zdanie pozostanie ze mna do konca zycia. pieknie dziekuje za te ksiazke.

Czytałem ją gdy tylko weszła do sprzedaży, ciekawa, odważna ale ostatecznie zmęczyła mnie.

Czytałem ją gdy tylko weszła do sprzedaży, ciekawa, odważna ale ostatecznie zmęczyła mnie.

jedna z tych pozycji, która zostaje w głowie na całe życie

jedna z tych pozycji, która zostaje w głowie na całe życie

Książka jak książka, ale w takim wieku, tak dużo wyczerpać ze swojego talenty, tak błysnąć swoją iskrą. Gombrowicz.

Książka jak książka, ale w takim wieku, tak dużo wyczerpać ze swojego talenty, tak błysnąć swoją iskrą. Gombrowicz.

Gdyby Bruno Schultz mieszkałby na początku XXI wieku w Polsce to napisałby coś takiego. Polski oniryzm patologiczny, nic więcej nie umiem dodać.
Doceniam za wpływ na kulturę, ale nie jest to łatwa przeprawa.
Liczę, że film pomoże mi pojąć cały świat przedstawiony.

Gdyby Bruno Schultz mieszkałby na początku XXI wieku w Polsce to napisałby coś takiego. Polski oniryzm patologiczny, nic więcej nie umiem dodać.
Doceniam za wpływ na kulturę, ale nie jest to łatwa przeprawa.
Liczę, że film pomoże mi pojąć cały świat przedstawiony.