"Przekleństwem ludzkości jest, (...) że wszystko ciągle płynie, przelewa się, rusza i każdy musi być odczuty i oceniony przez każdego. (...) Człowiek jest uzależniony od swojego odbicia w duszy drugiego, chociażby ta dusza była kretyniczna."
Witold Gombrowicz - Ferdydurke

Bez litości...
Właśnie taka będzie moja opinia...

Demony przeszłości mają na człowieka ogromny wpływ. Zwłaszcza, gdy coś traumatycznego wydarzyło się, kiedy jeszcze był dzieckiem. To jest wiek, kiedy jest jeszcze wszystkie zupełnie nieświadomy, nieznający ewentualnych konsekwencji, które mogą z danej sytuacji wyniknąć.
W popełnionej zbrodni, jak to media w książce ładnie nazwali, nie zobaczyłem żadnej premedytacji. Nie mówię, że pochwalam to, co te dwie dziewczynki zrobiły. Jednak to, w jaki sposób lokalna społeczność i nie tylko, potraktowała te dzieci, nie mieści mi się to w głowie. W moim odczuciu nie łapie to się w żadnych normach, przekracza wszelkie możliwe granice odnoszące się do moralności.
W tym, co zrobiły te dziewczynki zobaczyłem jedynie panikię, zagubienie, złe wzorce wyniesione z domu. Zarówno jedna dziewczynka, jak i druga nie miała z kogo brać przykładu, brak im było autorytetu, który mogły naśladować. Nie miało znaczenia to, że jedna pochodziła z biednej rodziny, a druga z bogatej. To jest nieistotne...
Najważniejsze jest to, obie dziewczynki pozbawione były miłości rodziców, ich obecności, troski. Zabrakło tego drogowskazu, tego kompasu jakim są rodzice, którzy podpowiadają w jakim kierunku w danej chwili podążyć.
Bieda i ubóstwo generuje wokół siebie wszelkie patologie, nie zawsze, ale dosyć często. Bogactwo z kolei, mimo że dla wielu kojarzy się jedynie z czymś dobrym, luksusowym, także nie jest sprzyjącym wychowaniu mechanizmem. Jako narzędzie dla wygodnego życia spełnia się w pełni, lecz najczęściej świadczy o tym, że dziecko nie doświadczy ze strony rodziców ich obecności. Zajęci mnożeniem majątku nie zwracają uwagi na dorastające dzieci, które wyczekują każdej wolnej chwili, którą im poświęcą. Szkoda, że najczęściej jest tak, że takie chwile nie przychodzą. Tacy rodzice nie zauważają swoich dzieci. Pędząc w wyścigu szczurów każdego dnia, dzieci są dla nich wyblakłym tłem w codzienności, kimś, kogo widzą jak przez mgłę, jakby oglądali swoje pociechy przez zaparowaną szybę.

Jedna i druga zdane wyłącznie na siebie, pośród rówieśników, którzy dobrym przykładem z pewnością nie byli, były zagubione, zostawione na pastwe losu.
Więc nie dziwie się, że doszło do tak tragicznych wydarzeń...
Jednak winę za to wszystko nie ponoszą te dzieci. Gdzie byli rodzice? To właśnie oni za to wszystko są odpowiedzialni, oni ponoszą winę. To na ich sumienie powienien spaść ciężar czynu, popełnionego przez ich dzieci.
W przypadku tych dziewczynek wymigali się od wszelkich konsekwencji. Mało tego, zarówno jedni jak i drudzy odwrócili się od dziewczynek, zostawiając ich na pożarcie wszystkich dookoła. Ba, nawet obiwnili ich w taki sam sposób, co wszyscy, którzy uznali dziewczynki za potwory, za sadystki, największe zbrodniarki świata. To są rodzice? Już nawet nie chcę wspominać o tej całej społeczności ludzi, którzy zlinczowali dziewczynki. To oczywiście rozeszło się praktycznie na cały świat. Jak mogli tak potraktować te dziewczynki. Napiętnowani na całe życie. Było w tym tyle sprawiedliwości, ile w światła daje ciemna noc. Nie wiedziałem, że głupota jest aż tak zaraźliwe, bo nie zauważyłem choćby jednej osoby, która stanęłaby po ich stronie. Wszyscy z tak płytkim myśleniem
Skoro w taki sposób zachowują się dorośli ludzie, to ja dziękuję..., taka bezmyślność, taka głupota, tak wszechogarniające zakłamanie...

Najgorsze jest jednak to, że ciężar tej winy w największym stopniu spada na te dziewczynki, ponieważ demony przeszłości będą trwały przy nich do końca ich życia, nawiedzając ich myśli, ich sumienie, wyzwalając ogromne poczucie winy. Takie wydarzenia są ogromnym obciążeniem dla psychiki dziecka, nastolatka, osoby młodej, której fundament osobowości jest dopiero w budowie. Nikt, kto nie doświadczy tego na własnej skórze, nie będzie miał zielonego pojęcia, o tym co takie dziecko może przeważać wewnątrz swej duszy. Ja także mogę się jedynie domyślać, a to o czym teraz pisze, to tylko próba wczucia się w ich emocje, w ich przeżywanie tego wszystkiego. Staram się wykazać wobec nich zrozumienie. Nie wiem czy mi się to udało w pełni, ale mam nadzieję, że choć trochę w przybliżeniu, oddałem wymiar ich emocji.

To już kolejna książka, po "Dziewczynie w pociągu" Pauli Hawkins, czy "Mrocznym zakątku" i "Zaginionej dziewczynie" Gillian Flynn, której rekomendacji udzielił sam Stephen King. Jego opinia jest tak znacząca, że od razu winduje daną książkę, wysoko w hierarchi rynku wydawniczego.
Swoją osobą i twórczością generuje ogromne rzesze czytelników. Ci z czytających, którzy są pod wielkim wrażeniem jego książek, bez wahania i dłuższego zastanawiania się sięgnął po książkę, którą on uznaje za wartościową...
Debiutująca Paula Hawkings swoją pierwszą książką, przy udziale jego opinii zyskała ogromną popularność, ciesząć się wielkim zainteresowanie literackiego światka.
Podobnie zaszło w przypadku Gillian Flynn. Na obu wspomnianych powyżej książkach, swoją marką podpisał się właśnie S. King. Nie wiem czy wypowiedział się równie pozytywnie o trzeciej jej książce, której jeszcze nie przeczytałem, a rozchodzi się o "Ostre przedmioty". Lecz nie zmienia to faktu, że pomijając samą wartość wymienionych książek, z którą zgadzam się całkowicie, uznanie w oczach Kinga sprawiło, że dotarły do naprawdę szerokiej publiczności...
Natomiast odnosząc się do książki Alex Marwood nie mam praktycznie żadnych zastrzeżeń. To książka, która głębią i wagą rzeczy, o których mówi szarpie nerwami i emocjami czytelnika na wszystkie strony świata.
TYLKO NA TAK WARTOŚCIOWE KSIĄŻKI CHCIAŁBYM TRAFIAĆ...
Ta książka zmienia świadomość, wpływa na tok i przepływ naszych myśli, naszych spostrzeżeń odnośnie świata. Pokazuje nam go, takim jaki jest naprawdę. Nie jako piękny, wyśniony, jak z baśni, ponieważ taki z pewnością nie jest. Pełno w nim zła, obłudy, zakłamania, manipulacji, stereotypów, które niszczą relacje, zaburzają komunikację między ludźmi. Te wszystkie czynniki rodzą w ludziach nienawiść, złość, żal, zazdrość i inne tego typu emocje.
Nie twierdzę, że istnieje tylko zło. Bowiem dobro ze złem spotyka się mniej więcej w połowie i walczą ze sobą nieustannie, prześcigając się na każdym kroku. Czasami przewagę ma dobro, niekiedy zło. Lecz z przeważnie akcji rozgrywa się na środku boiska.

Tę ksiązkę napisała dziennikarka, która na rzecz pisania zrezygnowała z tegoż zawodu... co w związku z tym?
A no właśnie rozchodzi się o to, że dzięki temu, wiarygodnie brzmi ukazanie od kulis, pracy mediów, paparazzich, tego jakimi są hienami, którzy niczym sępy nad gnijącą padliną, wyżerają prywatność z ludzi, w chwilach, dla nich trudnych, w momentach ich wielkich tragedii, kiedy wali się w ruinę cały ich świat. Gdyby to na mnie trafiło i gdybym miał taką możliwość i takie okoliczności jakie miały miejsce w książce spotkałyby mnie, roszarpałbym na miejscu. To, do jakich metod się posuwają, przekracza wszelkie granice. Depczą prywatność, wchodząc w życie ludzi z brudnymi buciorami. To wszystko po to, aby jedynie zdobyć materiał na artykuł albo zdjęcie, które zrobi furorę i wskoczy na pierwsze strony gazet.
Bo to akurat jest najważniejsze...
Autorka mając doświadczenie w tej pracy, tworzy moim zdaniem tak prawdziwą karykaturę te podłego światka. Mam nadzieję, że nie była taką samą dziennikarką, jak ci, którzy w tak nachalny sposób nagabywali dorosłą już Bel...
Skoro o tym pisze, to znaczy, że raczej nie...

Nic dziwnego zatem, że Stephen King uznał ją za jedną z najlepszych książek roku. Jego rekomendacji warto ufać...:)

"Jak to możliwe, że pozory są ważniejsze od życia i zdrowia dziecka"
Camille Lackberg - Księżniczka z lodu

"Przekleństwem ludzkości jest, (...) że wszystko ciągle płynie, przelewa się, rusza i każdy musi być odczuty i oceniony przez każdego. (...) Człowiek jest uzależniony od swojego odbicia w duszy drugiego, chociażby ta dusza była kretyniczna."
Witold Gombrowicz - Ferdydurke

Bez litości...
Właśnie taka będzie moja opinia...

Demony przeszłości mają na człowieka ogromny wpływ....