Na początku pragnę zaznaczyć, że zupełnie nie wiem, co ludziom się nie podoba w "Syzyfowych pracach". Brak akcji? Chyba nikt nie spodziewał się po tej książce trzymającego w napięciu thrillera?
Ja podeszłam do tej powieści z mieszanymi uczuciami i zostałam mile się zaskoczona. Akcja faktycznie się wlecze, ale przeczytałam wiele innych książek z założenia mających być lekkimi, w których akcja dosłownie stała, a raczej leżała i kwiczała.
Wielkim plusem, składającym się na większość mojej oceny, jest przedstawienie procesu dojrzewania chłopców w tamtych czasach, a w szczególności Marcina Borowicza, którego historię poznajemy na przestrzeni 11 lat. Widzimy, jak się rozwija, zakochuje, zdobywa nowych przyjaciół. Autor nie poprzestaje na tym i pokazuje nam właściwie cały przekrój społeczeństwa w ówczesnym zaborze rosyjskim i realia tamtejszego życia. Wspaniale i wiernie moim zdaniem przedstawił niezaznajomionemu czytelnikowi proces rusyfikacji oraz przemycił elementy różnych światopoglądów ówczesnych ludzi (m.in. radców Somonowicza i Grzebickiego).
Jedyną rzeczą, która naprawdę mnie irytowała, to rozdzielenie poszczególnych przygód na osobne rozdziały, przez co historia wydaje się trochę mniej wiarygodna.
Polecam wszystkim, choć może nie jako lekturę :)

Na początku pragnę zaznaczyć, że zupełnie nie wiem, co ludziom się nie podoba w "Syzyfowych pracach". Brak akcji? Chyba nikt nie spodziewał się po tej książce trzymającego w napięciu thrillera?
Ja podeszłam do tej powieści z mieszanymi uczuciami i zostałam mile się zaskoczona. Akcja faktycznie się wlecze, ale przeczytałam wiele innych książek z założenia mających być...