Drugi tom Sagi Ognia i Wody zachęca by sięgnąć po kolejny tom.
Syreny z Sześciu Królestw - Serafina, Neela, Ling, Ava, Becca i Astrid - dowiedziały się o sobie prawdy. Są potomkiniami Sześciorga Władców, którzy rządzili Atlantydą. Teraz los podwodnego świata leży w ich rękach. Czy podejmą się śmiertelnie niebezpiecznej misji, odnajdą pradawne talizmany i pokonają bestię? Czy Serafina będzie w stanie skupić się na powierzonym jej zadaniu gdy dowie się o zdradzie, która złamie jej serce? A może nic nie jest takie jakim się wydaje?
Akcja nabiera tempa! Fabuła robi się coraz ciekawsza , nawet odrobinę mroczniejsza a to zdecydowany plus. Pojawiają się nowi bohaterowie a starych lepiej poznajemy. Podoba mi się dodanie motywu Atlantydy i czekam na jego rozwinięcie. Bardzo udanym zabiegiem, który wprowadziła autorka jest to, że co parę rozdziałów zmienia się osoba, która opowiada, dzięki czemu wiemy, co się dzieje w kilku miejscach na raz, a akcja jeszcze bardziej nabiera rozpędu. Możemy zobaczyć kilka punktów widzenia i lepiej zrozumieć decyzje podejmowane przez bohaterów. W drugim tomie mamy do czynienia głównie z Serafiną i Neelą , ale mam nadzieję, że w kolejnym tomie autorka lepiej przedstawi nam pozostałe bohaterki. Szczególnie Astrid zwróciła moją uwagę i chciałabym więcej momentów z jej udziałem, bo uważam, że jest bardzo intrygującą i tajemniczą postacią, która bardzo ubarwia tę książkę.
Jestem bardzo pozytywnie nastawiona po lekturze tej części i na pewno sięgnę po kolejną.

Drugi tom Sagi Ognia i Wody zachęca by sięgnąć po kolejny tom.
Syreny z Sześciu Królestw - Serafina, Neela, Ling, Ava, Becca i Astrid - dowiedziały się o sobie prawdy. Są potomkiniami Sześciorga Władców, którzy rządzili Atlantydą. Teraz los podwodnego świata leży w ich rękach. Czy podejmą się śmiertelnie niebezpiecznej misji, odnajdą pradawne talizmany i pokonają bestię?...

Tak, jak w pierwszej księdze Sagi Ognia i Wody towarzyszyła bohaterkom powieści wspólna pieśń, tak i w księdze drugiej nie mogło jej zabraknąć. Świat syren to przecież piękna muzyka i hipnotyzujący śpiew. Jednak tym razem słowa były zupełnie inne, bo poświęcone talizmanom.

To one były celem kolejnych wypraw pięciu przyjaciółek. Syrenich księżniczek z pięciu królestw mórz i oceanów świata. Od powodzenia ich wypraw zależały ich dalsze losy. Ich istnienie. Księga druga opowiadała tylko o dwóch wyprawach – głównej bohaterki Serfiny i jej przyjaciółki Neeli. Początkowo działających oddzielnie, by na koniec połączyć siły. Druga część sagi utrzymała wysoki poziom dynamiki wydarzeń, nagłych zwrotów akcji, zaskakujących niespodzianek, odkrywanych tajemnic, pomocnej magii, ucieczek przed pewną śmiercią, niebezpiecznych konfrontacji, ale i rozczarowań.
Zwłaszcza tych dotyczących natury syreniej.
Chociaż śmiało można powiedzieć – ludzkiej. Ta historia to przecież metafora świata człowieczego. Może dlatego przyjaźń i miłość była motywem przewodnim tej księgi. Nie zwróciłabym na to uwagi, bo miłość to stały motyw powieści dla młodzieży, gdyby nie podkreślenia ołówkiem uczynione przez poprzednią czytelniczkę. Nastolatkę, która podsunęła mi tę sagę. Trochę zdziwiłam się, bo dziewczyna bardzo szanuje książki. Musiała być ta myśl dla niej bardzo ważna, skoro zdecydowała się na taką „profanację”, wyróżniając te słowa – „...miłość to nie czułe słówka i rzucane mimochodem obietnice. Miłość jest trudna. Stawia przed tobą zadania i cię zmienia. Wypełnia twoje serce i czasem sprawia, że musi ono stwardnieć. Miłość wymaga wyrzeczeń...” Mało w tej myśli idealizmu, za to dużo realizmu i goryczy. Trochę na pohybel tym, którzy uważają młodzieżowe fantasy za mocno nieżyciowe i wyidealizowane. A tu taka niespodzianka! Właściwie ten fragment mógłby być mottem tej części sagi. Cała fabuła ma w sobie ukryte właśnie to przesłanie, a autor zrobił wszystko, by Serafina i jej przyjaciółki boleśnie odczuły i doświadczyły go najbardziej. Wiele w tej powieści osobistych wyrzeczeń i poświęcania się dla celów wyższych. Dla dobra innych.
Pięknych wartości uczy ta saga!
http://naostrzuksiazki.pl/

Tak, jak w pierwszej księdze Sagi Ognia i Wody towarzyszyła bohaterkom powieści wspólna pieśń, tak i w księdze drugiej nie mogło jej zabraknąć. Świat syren to przecież piękna muzyka i hipnotyzujący śpiew. Jednak tym razem słowa były zupełnie inne, bo poświęcone talizmanom.

To one były celem kolejnych wypraw pięciu przyjaciółek. Syrenich księżniczek z pięciu królestw mórz i...

Byłam zachwycona częścią drugą, bardziej niż pierwszą. W tym tomie skupiamy się przede wszystkim na dwóch syrenkach, które znamy już od początku historii. Pięknie pokazane jest to jak obie się zmieniają, jak dorastają w oczach, nabierają własnych cech charakteru, odwagi i determinacji. Ich stare wartości zmieniają się, a pojawiają się nowe, albo przynajmniej ukryte w nich przez ten czas. Poznanie prawdziwego(?) wroga jest dla nich, a zwłaszcza Serafiny wielkim szokiem i bólem. Ostatni rozdział przedstawia nam zarys sytuacji w której jest Lin, oraz przedstawia prawdziwe oblicze wroga. No właśnie drugiego już wroga? Pod koniec pojawia się pytanie kto jest prawdziwym wrogiem, kto pociąga za sznurki, kto kogo wykorzystuje do swoich celów. Jeszcze dwa tomy przede mną więc na pewno się tego dowiem.

Dziękuje za uwagę :)

Byłam zachwycona częścią drugą, bardziej niż pierwszą. W tym tomie skupiamy się przede wszystkim na dwóch syrenkach, które znamy już od początku historii. Pięknie pokazane jest to jak obie się zmieniają, jak dorastają w oczach, nabierają własnych cech charakteru, odwagi i determinacji. Ich stare wartości zmieniają się, a pojawiają się nowe, albo przynajmniej ukryte w nich...

Druga część wspaniałej sagi o sześciu syrenach. Po zdarzeniach z Wielkiego Błękitu potomkinie wielkich magów muszą wyruszyć w poszukiwaniu talizmanów. Wojna stała się już rzeczywistością nie tylko w Miromarze. Dla młodej księżniczki nikt nie jest tym kim się wydawał. Syrena musi przestać być łatwowierna, i nauczyć się jak rządzić. Po powrocie do stolicy staje na czele Czarnych płetw - ochotniczej grupie bojowników szykujących się na wielką bitwę. Widok obozów karnych czy ekzekucji jest dla niej straszny, a najgorsze jest że nie może z tym za wiele zrobić. Pragnie pomóc swoim rodakom jednak nie ma na razie wystarczającej siły, musi wybierać czy uratować jedno dziecko czy grupę syren czekającą gdzieś na pomoc. Jest to dla niej bardzo trudne. W tym tomie poznajemy także bliżej życie Neeli, pochodzącej z królewskiego rodu Matalów. Według mnie druga część była o wiele lepsza a także dojżalsza. Tematy polityki czy nawet wymyślonej historii syren, pod przykrywką bajeczki dla kilkunastolatek poruszają problemy dzisiejszego świata. Polecam także kolejne tomy w których Serafina zejdzie na drugi plan ( NARESZCIE).

Druga część wspaniałej sagi o sześciu syrenach. Po zdarzeniach z Wielkiego Błękitu potomkinie wielkich magów muszą wyruszyć w poszukiwaniu talizmanów. Wojna stała się już rzeczywistością nie tylko w Miromarze. Dla młodej księżniczki nikt nie jest tym kim się wydawał. Syrena musi przestać być łatwowierna, i nauczyć się jak rządzić. Po powrocie do stolicy staje na czele...

Kolejny przyjemny tom. Wyjaśniają się w nim niektóre tajemnice. Wyjaśnia się to tak naprawdę odpowiedzialny jest za atak. Niektóre osoby okazują się nie takie jakie się wydawały. Zaraz zabieram się za trzecią część.

Kolejny przyjemny tom. Wyjaśniają się w nim niektóre tajemnice. Wyjaśnia się to tak naprawdę odpowiedzialny jest za atak. Niektóre osoby okazują się nie takie jakie się wydawały. Zaraz zabieram się za trzecią część.

Jestem pod ogromnym wrażeniem jaką przemianę poczyniła autorka między 1 beznadziejnym tomem a naprawdę ciekawym 2. Teraz historia trzyma w napięciu i bohaterowie są dojrzalsi a fabuła bardziej wspólna.

Jestem pod ogromnym wrażeniem jaką przemianę poczyniła autorka między 1 beznadziejnym tomem a naprawdę ciekawym 2. Teraz historia trzyma w napięciu i bohaterowie są dojrzalsi a fabuła bardziej wspólna.

Ciekawe, szybko się czyta choć akcja zaczyna być przewidywalna (przynajmniej dla mnie)ale wybaczam bo ciekawe mimo to

Ciekawe, szybko się czyta choć akcja zaczyna być przewidywalna (przynajmniej dla mnie)ale wybaczam bo ciekawe mimo to

.

.

DNF

DNF

Dużo lepsza niż poprzednia część, choć wciąż cieżko się czytało przez dużą ilość nazw własnych.

Dużo lepsza niż poprzednia część, choć wciąż cieżko się czytało przez dużą ilość nazw własnych.