Uwielbiam czytać książki o Rosji napisane przez Rosjan i napisane dobrze. Fascynuje mnie, że posiadają one pewien pierwiastek wspólny i nieobecny w utworach pisarzy innej narodowości, nazwijmy go - nomen omen - rosyjską duszą, a jednocześnie silne osobowości autorów nadają każdej z nich niezaprzeczalny rys indywidualny. Nie inaczej jest w przypadku powieści Gogola, której styl wydaje się znajomy, a jednak autor wielokrotnie potrafi czymś czytelnika zaskoczyć.
Rosyjska prowincja i zamieszkujące ją indywidua odmalowane tu są niezbyt korzystnie i niesłychanie dowcipnie, choć dowcip ów zdaje mi się nierówny - raz pierwszorzędny, innym razem dość wymuszony. Być może to efekt wewnętrznych rozterek, jakie szarpały Gogolem podczas pisania, a może tylko skutek mojej tendencji do wybrzydzania, która gotowa jest karmić się byle ochłapem.
Opis urzędniczej kariery Cziczikowa jest przedni i znakomicie przystaje do wielu współczesnych polskich karier z pogranicza polityki i biznesu.
Moje wydanie nie zawiera drugiej części, podobnie jak zakupiona przeze mnie edycja "Totenhornu". W przeciwieństwie do powieści Truchanowskiego, poprzestanę chyba na zastanym materiale, aby nie zbrukać dobrego wrażenia, jakie na mnie wywarł.

Uwielbiam czytać książki o Rosji napisane przez Rosjan i napisane dobrze. Fascynuje mnie, że posiadają one pewien pierwiastek wspólny i nieobecny w utworach pisarzy innej narodowości, nazwijmy go - nomen omen - rosyjską duszą, a jednocześnie silne osobowości autorów nadają każdej z nich niezaprzeczalny rys indywidualny. Nie inaczej jest w przypadku powieści Gogola, której...