Książkę Zborowskiego wygrałam w ubiegłym roku w konkursie Ambasady Szwecji w Polsce i czytałam ją przez dobrych kilka tygodni. I żeby nie było - nie dlatego, że była tak wybitnie nudna, że nie można było przez nią przebrnąć ;). Bardziej chodziło o to, iż "Na północ" to po prostu zbiór ciekawostek, niełączących się w całość, więc przerwanie czytania właściwie gdziekolwiek nie stanowiło problemu. Po książkę sięgałam od czasu do czasu, czytając po jednej czy dwóch historiach, a potem znów odkładałam ją na półkę.
"Na północ" składa się z pięciu rozdziałów: Ludzie, Miejsca, Zdarzenia, Jedzenie i Kultura. Przez Ludzi przebrnęłam szybko, bo nieszczególnie mnie interesuje Zlatan czy księżniczka Estelle. Równie szybko przeskoczyłam Jedzenie - tym razem nie z braku zainteresowania, co raczej ze względu na wrażenie, że "ale to już było", czyli po prostu nic nowego. Jeśli chodzi o Zdarzenia i Kulturę to było tam trochę fajnych ciekawostek, a trochę takich, które nie zaskoczą chyba nikogo, kto się Szwecją choć trochę interesuje (w końcu wszyscy wiemy, że w Boże Narodzenie się ogląda Kaczora Donalda, prawda? ;) ). Za to bardzo zafascynował mnie dział pt. Miejsca! Najdłuższy, bo zajmujący prawie połowę książki, ale zdecydowanie najciekawszy. Niemal każde miejsce wyszukiwałam w internecie, sprawdzałam, gdzie się znajduje i - nierzadko też - jak do niego dotrzeć ;). Dzięki "Na północ" moja mapka "Must see in Sweden" wzbogaciła się o sporo nowych punktów. Odkąd odstawiłam książkę na półkę, udało mi się zobaczyć już trzy z tych miejsc i atrakcji: koziołka w Gävle, wieżę ciśnień w Örebro oraz - niestety tylko od zewnątrz - kościół rybny w Göteborgu.
Całość napisana jest dość prostym stylem - nie nudzi, ale też nie wciąga. W środku jest jednak tyle ciekawostek, że czytając wielokrotnie przyjdzie nam do głowy myśl: "ale na serio?" ;). Niestety, jest też całkiem sporo artykułów, przez które się tylko pobieżnie przeleci, by przejść do następnych. Dużym plusem jest też oprawa graficzna książki (choć sama okładka z wielkimi żółtymi literami układającymi się w napis "Na północ" nieszczególnie mi się podoba) i dużo ładnych, kolorowych zdjęć. Choć te ładniejsze pochodzą akurat z Shutterstocka... ;)
Podsumowując, "Na północ" polecam głównie przed wyjazdem do Szwecji - żeby sobie zanotować, co zobaczyć (ponad to, co oczywiste), co zjeść i czym się zainteresować już na miejscu. Ale żeby czytać dla samego czytania... aż tak mnie nie zachęciło.

Zobacz więcej: https://direction-sweden.blogspot.se/2017/05/na-ponoc-i-coz-ze-o-szwecji.html

Książkę Zborowskiego wygrałam w ubiegłym roku w konkursie Ambasady Szwecji w Polsce i czytałam ją przez dobrych kilka tygodni. I żeby nie było - nie dlatego, że była tak wybitnie nudna, że nie można było przez nią przebrnąć ;). Bardziej chodziło o to, iż "Na północ" to po prostu zbiór ciekawostek, niełączących się w całość, więc przerwanie czytania właściwie gdziekolwiek...